Η πλειοψηφία της αρθρογραφίας που
αφορά την έξοδο της Μεγάλης Βρετανίας από την Ε.Ε. αγνοεί το ιστορικό περιεχόμενο
που επηρεάζει μία τέτοια απόφαση.Οι λόγοι είναι αυτονόητοι:η ψυχολογία του πλήθους ποτέ δεν δίψασε για αλήθειες ούτε ενδιαφέρθηκε για συστηματική μελέτη. (1)
Γιαυτόν το λόγο οι περισσότερες αναρτήσεις εξυπηρετούν κομματικές επιδιώξεις, που απευθύνονται σε ένα κοινό αμόρφωτων γραικύλων με μοναδικό σκοπό να ικανοποιήσουν τα πάθη τους.Ως εκτούτου, όποιος περιφρονεί την ιστορία αγνοεί και την ψυχολογία που οδήγησε σε μία τέτοια απόφαση.Επιπλέον, πολιτική θεώρηση χωρίς κατανόηση ιστορικής συνέχειας και ψυχολογικών αναγκών, είναι αδύνατον να είναι ορθή.
Σύμφωνα με τον Kissinger, (2) ο πανούργος και ευφυέστατος Γάλλος καρδινάλιος και υπουργός, Ρισελιέ, διακύρηξε κατά τον τρομερό τριακονταετή πόλεμο (1618-1648) το περίφημο raison d’etat.Ανεξαρτήτως του ότι ο Γάλλος βασιλεύς έφερε τον τίτλο του Rex Catholicismus εντάχθηκε στο στρατόπεδο των εχθρών του καθολικισμού, διότι πλέον ο υπέρτατος σκοπός ήταν το κράτος, αυτή η αφηρημένη και ανεξάρτητη έννοια από οποιαδήποτε μορφή θρησκείας, ακόμα και ιδεολογίας.
Μία μίξη της πρακτικής του Ρισελιέ, του Ηγεμών του Μακιαβέλλι, και της συστηματικής μελέτης του μεγαλύτερου ιστορικού και ρεαλιστή, Θουκυδίδη, οδήγησε σιγά σιγά όλη την Ευρώπη να αλλάξει προσανατολισμό και να αφοσιωθεί σταδιακά στην έννοια του κράτους (για την ακρίβεια του έθνους-κράτους) έτσι ώστε ο καθένας να προσπαθήσει να υλοποιήσει τις ανάγκες και τις επιθυμίες του.
Αυτός ο ανταγωνισμός, σε συνδιασμό με τον Διαφωτισμό και την Αναγέννηση, προϊόντα του Ελληνικού πολιτισμού, οδήγησαν τους Λευκούς της Ευρώπης όχι τόσο στο ύψιστο επίπεδο πολιτισμού (ποτέ δεν ξεπέρασαν την αρχαία Ελλάδα ή την Κίνα), αλλά σε ένα επίπεδο επιρροής παγκόσμιων διαστάσεων.Πράγματι, από τον 17ό αιώνα και ειδικότερα μετά την παρακμή της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, οι Ευρωπαίοι διοικούσαν τον κόσμο ολόκληρο.
Παραδείγματος χάριν, η Μεγάλη Βρετανία είχε την δύναμη να ταπεινώσει την Κίνα δύο φορές (1839-1842 και 1856-1860), φυσικά κάτι τέτοιο σήμερα είναι τουλάχιστον αστείο, για την ακρίβεια σουρεαλιστικό.
Για την δύναμη της Αγγλίας στην Ινδία, αναφέρει ο ΛεΜπον την εξής σημαντική λεπτομέρεια
"Τι έξοχο θέαμα αποτελεί αυτή η γιγαντιαία αυτοκρατορία των ινδιών,όπου 250 εκατομμύρια ιθαγενείς κυβερνώνται σε αδιατάρακτη ειρήνη από μια χιλιάδα υπαλλήλων που στηρίζονται σ'έναν ολιγάριθμο στρατό 60.000 ανδρών,και στην οποία διώρυγες,σιδηρόδρομοι και άλλα δημόσια έργα εκτελούνται χωρίς να ζητούν ούτε μια δεκάρα από τη μητρόπολη!" (3)
Δηλαδή πριν από 100 χρόνια, ούτε 100.000 Άγγλοι λοιπόν επιβάλονταν σε έναν πλυθησμό 250.000.000 Ινδών(έχουν τετραπλασιαστεί από τότε).Σήμερα οι Άγγλοι, λόγω της παρακμής που δημιούργησε ο Β' Παγκόσμίος πολέμος και η πολιτικής της Ε.Ε., έχουν πολύ χαμηλότερες προσδοκίες και προσπαθούν να επιβληθούν στον ίδιο τους τον τόπο.
Όμως, τα θεμέλια άρχισαν να ραγίζουν μετά τον καταστροφικό πρώτο Παγκόσμιο πόλεμο.Κατά τον Ferguson, το αποτέλεσμα αυτής της μάταιης διαμάχης ήταν ο κλονισμός της ισορροπίας δυνάμεων, που είχαν διατηρήσει οι Ευρωπαίοι για περίπου 100 χρόνια. (4)
Επιπλέον, η σταδιακή άνοδος των Η.Π.Α. που οφείλονταν στο ανοιχτό πολιτικό της σύστημα, στα σχετικά πιο ασφαλή σύνορά της και στην εκπληκτική καπιταλιστική της οικονομία για εκείνη την εποχή, δημιούργησε μία δύναμη "παρατηρήριο", όπου πλέον έπαιζε καθοριστικό ρόλο στην ισορροπία δυνάμεων και στο raison d’Etat κάθε κράτους.
Ταυτοχρόνως η νευρωτική επανάσταση των μπολτσεβίκων στην Ρωσία, λόγω του μίσους που έτρεφε για οποιαδήποτε εκδήλωση του πολιτισμού, έδωσε ώθηση στον ρωσικό επεκτατισμό και μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον Στάλιν, δημιουργήθηκε μία τεράστια στρατιωτική υπερδύναμη, βάρβαρη στο εσωτερικό της, αλλά με καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη των πραγμάτων.
Επιπλέον, η συνθήκη που υπέγραψε η Γερμανία μετά την ήττα της, ήταν αναμενόμενο ότι θα προκαλούσε νέα σύγκρουση πολύ πιο φονική από την προηγούμενη.Ο μεγάλος Γάλλος στρατηγός Φος, όταν διάβασε την “συνθήκη ειρήνης” που έπρεπε να υπογράψει η Γερμανία το 1918 είπε:
“Αυτό δεν είναι ειρήνη.Είναι μία εικοσαετή κατάπαυση πυρός!”
Μετά τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο η Ευρώπη ουσιαστικά πέθανε και και η ισορροπία δυνάμεων μοιράστηκε μεταξύ των ΗΠΑ και της Σοβιετικής Ενώσεως.Από τότε λοιπόν, δηλαδή εδώ και 70 χρόνια, η Ευρώπη παραμένει ένα πτώμα που δεν μπορεί να ασκήσει καμία επιρροή σε σύγκριση με τις ΗΠΑ, την Ρωσία και φυσικά τον νέο μεγάλο παίχτη στην "παγκόσμια σκακιέρα” όπως την χαρακτηρίζει ο Brzezinski, την Κίνα. (5)
Πράγματι η στρατιωτική δύναμη της ΕΕ είναι νάνος σε σχέση με τις προηγούμενες δυνάμεις, διότι οι πυρηνικές κεφαλές είναι πολύ λιγότερες σε αριθμό.Η οικονομία της δεν έχει την Αμερικανική δραστηριότητα, ούτε την μανιακή Κινεζική παραγωγή, ούτε τους πόρους της Ρωσίας-μάλιστα πάρα πολλά κράτη της ΕΕ λαμβάνουν πετρέλαιο και αέριο από την Ρωσία, όπως η Αγγλία.
Για να γίνει κατανοητή η έξοδος της Μεγάλης Βρετανίας από την Ε.Ε. θα πρέπει
Α)Να εξεταστεί το ιστορικό δόγμα της εξωτερικής της πολιτικής
Β)Οι συνθήκες που οδήγησαν την Αγγλία να πει το όχι, δηλαδή το ποιοί παράγοντες δημιούργησαν δυσαρέσκεια.
Α)Ποιό ήταν το βασικό χαρακτηριστικό της εξωτερικής πολιτική της Μεγάλης Βρετανίας;Η υποστήριξη του αδύνατου για να μην ενισχυθεί περισσότερο από όσο συμφέρει μία άλλη δύναμη, όπως επίσης για να μετατραπεί ο αδύνατος σε Αγγλικό προτεκτοράτο και όχι σε οτιδήποτε άλλο.Αυτό έχει επιβεβαιωθεί από την ιστορία και αρκετούς σοβαρούς αναλύτες. (6)
Παραδείγματος χάριν, η Αγγλία ναι μεν στήριξε την Ελλάδα στην επανάσταση του 1821, αλλά δεν επέτρεψε την ολοκληρωτική διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, διότι οι συνέπειες θα ήταν να ενισχυθεί υπερβολικά η Ρωσία.
Στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, θεώρησαν ως αφορμή την επίθεση στην Πολωνία διότι αρχικά είχαν υποτιμήσει τις ικανότητες και τις φιλοδοξίες του Χίτλερ.
Β)Το λαθρομεταναστευτικό όπως αναφέρθηκε στα Αγγλικά Μ.Μ.Ε. έπεσε καθοριστικό ρόλο στην απογοήτευση των Άγγλων.Επιπλέον, οι τεράστιοι μισθοί που δαπανούνται για τα μέλη της Ευρωβουλής μείωσαν το εισόδημα του Άγγλου φορολογουμένου.Έπειτα, οι δύο προηγούμενοι παράγοντες δημιούργησαν μεγάλο πρόβλημα στην κάλυψη Υγείας από το κράτος και αυτό το γνωρίζει πολύ καλά όποιος έχει μείνει, έστω και λίγο στην Αγγλία.
Επιπροσθέτως, τα μουσουλμανικά τρομοκρατικά χτυπήματα στην Ευρώπη δημιούργησαν τεράστια απογοήτευση στους Άγγλους.Είναι αυτονόητο να ενδιαφέρονται να πάρουν προληπτικά μέτρα σε τέτοια σοβαρά ζητήματα.
Αυτό ακριβώς το στοιχείο δείχνει την τεράστια απογοήτευση απέναντι στην Ε.Ε.:Η Αγγλία είχε κυρίως φιλοτουρκική πολιτική, τώρα όμως η τελευταία χώρα προσπαθεί να συμμαχήσει με την Γερμανία, με αποτέλεσμα να απομακρύνονται ακόμα παραπάνω.
Έπειτα είναι η παρεμβολή που πήγε να γίνει στην ιστορική πορεία των πραγμάτων
Ποιός έχει δικαίωμα να είναι ο αρχηγός στην Άπω Ανατολή από ιστορική, στρατιωτική και οικονομική άποψη;Αναμφισβήτητα η Κίνα.Ποιός είναι εκ φύσεως ο διάδοχος της ενδιάμεσης περιοχής που θα είχε διαδεχθεί την Οθωμανική αυτοκρατορία;Η Ρωσία, αλλά χάριν στην δραστήρια πολιτική της Αγγλίας έχασαν αυτήν την μοναδική ευκαιρία κατά την επανάσταση του 1821.
Στην Δύση όμως, ποιός είναι ο αρχηγός που καλύπτει τους προηγούμενους παράγοντες;Με τεράστια διαφορά οι στην ιστορία είναι οι Αγγλοσάξωνες.
Η Γαλλία έπαψε να είναι σοβαρή δύναμη από ττην πτώση του Ναπολέοντα, δηλαδή εδώ και 200 έτη.
Η Γερμανία, που είναι ένα κράτος ακόμα πιο καινούργιο και από το Ελληνικό, με ιδρυτή τον Βίσμαρκ το 1871, ήταν σοβαρή δύναμη μέχρι την πτώση του Χίτλερ.
Από τότε, ναι μεν έχει σημαντική οικονομική άνοδο, αλλά είναι μία σκιά σε σχέση με τις σύγχρονες υπερδυνάμεις.
Αναμφισβήτητα, με την υποστήριξη της Αμερικής, κατάφερε να ενωθεί μετά την κομμουνιστική κατοχή με αποτέλεσμα το καπιταλιστικό σύστημα να ανεβάσει το βιωτικό επίπεδο και την δύναμή της, μετατρέποντας την στο ισχυρότερο κράτος της Ε.Ε.
Η μεγάλη Βρετανία αντιθέτως, καταστράφηκε ολοσχερώς από τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο, με αποτέλεσμα η μοναδική της εξασφάλιση για την επιβίωσή της να είναι οι ΗΠΑ.
Μετά την επέκταση της Ε.Ε. τα κράτη της Ευρώπης έχασαν τον αντικειμενικό τους σκοπό:raison d’Etat.Από την στιγμή που εξαφανίστηκε το στοιχείο που διατηρούσε την επιβίωση του κράτους και αύξανε την ευημερία του καταπιέζοντας άλλους λαούς, τα Ευρωπαϊκά κράτη καταστράφηκαν.
Πλέον, κανένας δεν μπορεί να εφαρμόσει raison d’Etat χωρίς την άδεια της Γερμανίας.Η τελευταία, προσπαθεί να παρουσιαστεί ως η καταλληλότερη δύναμη για να εξασφαλίσει την Ε.Ε.
.Εντομεταξύ, χρησιμοποίησε το πτώμα της Γαλλίας με μοναδικό σκοπό να μην παρουσιάζεται τόσο Γερμανική όσο είναι στην ουσία της η Ε.Ε.
Επιπροσθέτως, λόγω της αλαζονείας που ανέκαθεν χαρακτήριζε την εξωτερική πολιτική της Γερμανίας, τόλμησε να ανταγωνιστεί το δολλάριο.Το νόμισμα αυτό, μαζί με την πυρηνική δύναμη, αποτελούν τα θεμέλια της Αμερικανικής κυριαρχίας.
Είναι δεδομένο ότι οι Η.Π.Α. δεν θα αφήσουν το δολλάριο να χάσει την ισχύ του γιαυτό και εκμεταλεύονται την κρίση στην Ε.Ε.
Οι Αγγλοσάξωνες, δεν ένιωθαν ποτέ καμία υποχρέωση να αποφασίζει το Βερολίνο (μέσω βρυξελλών) για το Λονδίνο.Εκμεταλευόμενοι την ιδιαίτερη τους σχέση με της Η.Π.Α., την νέα προσέγγιση των Η.Π.Α. προς την Ρωσία που αποσκοπεί στην καταστροφή του εχθρού, της Κίνας, αποφάσισαν-ή μάλλον διατάχθηκαν- από την Ουάσινγκτον να φύγουν από την Ε.Ε.
Η γερμανική Ε.Ε. είναι καταδικασμένη να περιοριστεί προς τον Βορρά και να μην έχει κανέναν σύμμαχο στην διεθνή σκακιέρα:οι Η.Π.Α. είναι υπέρ των αγγλοσαξώνων, όχι των Γερμανών.Η Ουάσινγκτον αποφάσισε να απομονώσει ακόμα παραπάνω την Γερμανία με την κρίση της Κριμαίας, που είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο οποιασδήποτε ελπίδας γερμανορωσικής συμμαχίας.Αυτή η πληγή, δεν θα κλείσει σύντομα.
Φυσικά η Κίνα ούτε μπορεί ούτε ενδιαφέρεται να βοηθήσει ένα ευρωπαϊκό πτώμα με Γερμανική ενδυμασία.Συνεπώς, ανάγεται το συμπέρασμα πως η Γερμανία είναι μόνη της και μόνο κάτι αποτυχημένα κράτη του νότου την υπολογίζουν.
Η Αγγλία λοιπόν έχει την ευκαιρία να διορθώσει την εσωτερική της παρακμή.Επίσης, ίσως αποτελεί πλέον το μοναδικό κράτος στην Ευρώπη που μπορεί να κυνηγήσει το raison d’Etat, κάτι ακατανόητο για τους κομματόδουλους του Ελληνικού κρατιδίου.
Άρα, το πόρισμα είναι πως το raison d’Etat πλέον, ταυτίζεται απόλυτα με τις Η.Π.Α. και όχι με την νεκρή Γερμανία.
Ούτε έχει σημασία να προβλέψει κανείς, ούτε είναι απόλυτα εφικτό.Μπορεί να πάει τέλεια, μπορεί να καταλήξει ως καταστροφή.Σημασία έχει η αντίληψη του γεγονότος ως ιστορική εξέλιξη.
Παραπομπές
1)ΛεΜπον, Γ. (2006). Ψυχολογία των Μαζών. σ46. Θεσσαλονίκη. Ζήτρος.
2)Kissinger, H. (1995). Διπλωματία. Αθήνα. Λιβάνης
3)ΛεΜπον, Γ. (2006). Πολιτική Ψυχολογία. σ355. Θεσσαλονίκη. Ζήτρος.
4)Ferguson, N. (2006) Ο Πόλεμος Στον Κόσμο. Τ1. Αθήνα. Ιωλκός
5)Brzezinski, Z. (1998) Η Μεγάλη Σκακιέρα. Αθήνα.Λιβάνης
6)Kissinger, H. (1995). Παγκόσμια Τάξη. Αθήνα. Λιβάνης
