Λεωνίδας Παπανικολάου: Ιουνίου 2019

Κυριακή 30 Ιουνίου 2019

Η Συνέχεια της Παρακμής

Μια ανάγνωση των προηγουμένων αναρτήσεων, εύκολα δείχνει πως έχει ασκηθεί κριτική στην πλειοψηφία των κομμάτων. Από Σύριζα, ΚΚΕ μέχρι Χρυσή Αυγή και ΑΝΕΛ, μεταξύ άλλων. Επιβάλλεται να τονιστεί ότι όλα τα κόμματα, είναι απαράδεκτα, αναποτελεσματικά, με βραχυπρόθεσμους στόχους (συνεπώς άσχετα με την ουσία της πολιτικής).

Το άρθρο αυτό θα ασχοληθεί με την ΝΔ, που όπως φαίνεται θα είναι η επόμενη κυβέρνηση. Οπότε, το κύριο θέμα είναι η ΝΔ του Κυριάκου Μητσοτάκη. Θα υπάρξει έμφαση στις απόψεις του Γιανναρά, ενώ στην συνέχεια, θα εξεταστεί εάν ισχύουν.

Πρωτού προχωρήσει όμως η ανάλυση, χρειάζεται να γίνει η υπενθύμιση, ότι ήδη γράφτηκε ολόκληρο άρθρο με βασική θέση, ότι η ιδεολογία, ουσιαστικά δεν παίζει ρόλο. Το ζητούμενο είναι οι ρεαλιστικές προκλήσεις του περιβάλλοντος. Παρόλαυτα, επειδή η ΝΔ, όπως κάθε κόμμα, παρουσιάζεται ως ‘ιδεολογικό’, θα γίνουν αναφορές και σε αυτόν τον τομέα, έχοντας πάντα υπόψιν το γεγονός, ότι οποιαδήποτε ιδεολογική χροιά παραμορφώνει την ουσιαστική πολιτική.

Είναι γνωστό ότι η ΝΔ, γενικά στηρίζονταν από τους πιο ‘συντηρητικούς’ ψηφοφόρους της χώρας. Στρατιωτικοί με εθνικό φρόνημα, απλοί πολίτες πατριώτες, μεταξύ άλλων, ψήφιζαν ΝΔ (Βακαλόπουλος, 2005). Φυσικά, σκοπός ήταν μια θέση στο δημόσιο, μια εξυπηρέτηση, γενικά μια έκφραση του πελατειακού κράτους. Η μακροπρόθεσμη στήριξη αυτής της μερίδας, είναι πλέον παρελθόν, μετά την ανάληψη της Προεδρίας από τον Μητσοτάκη. Μπορεί να τον ψηφίσει ένα μικρό ποσοστό από αυτούς στιγμιαία (όπως έγινε στις ευρωεκλογές), αλλά θα απογοητευτούν πλήρως στην πορεία.

Οι Απόψεις του Γιανναρά

Ήδη ο Χρηστος Γιανναράς, έχει αναφερθεί στην πλήρη απουσία ιδεολογίας της ΝΔ από την ίδρυση της. Λέει, ότι η ΝΔ ιδρύθηκε από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, όχι για ιδεολογικούς λόγους, αλλά για να υλοποιήσει τις πολιτικές του επιθυμίες (1). Όταν αργότερα ο Ανδρέας Παπανδρέου κατάλαβε την ψυχοσύνθεση του νεοέλληνα, με αποτέλεσμα να τον παραπλανήσει πλήρως, εξελέγει με ποσοστό περίπου 48%, δηλαδή ανώτερο από το άθροισμα της ΝΔ και του ΚΚΕ (τρίτο κόμμα τότε).

Εξίσου μεγάλο ποσοστό πήρε και στις εκλογές του 1985. Αυτά τα πραγματικά μεγάλα ποσοστά, απουσιάζουν από την μνήμη των σύγχρονων ανόητων, που μιλάνε για ‘μεγάλη νίκη του Μητσοτάκη’, απέναντι σε έναν γελοίο αντίπαλο.

Πως αντέδρασε η ΝΔ απέναντι στην ήττα από τον Ανδρέα Παπανδρέου; Όπως τονίζει ο Γιανναράς, το μόνο που έκανε πάντα η ΝΔ, είναι να αντιγράφει την αντιπολίτευση (2). Τονίζει ότι η ΝΔ, όπως όλα τα κόμματα, χρησιμοποιούν τον ιστορικό υλισμό του Μαρξ (3). Πράγματι, η ΝΔ μιλάει για ‘μεσαία τάξη’, ‘εργατικό δίκαιο’, μεταξύ πλήθος άλλων μαρξιστικών ορολογιών. Όπως και ο Μαρξ, θέτει ως ύψιστη προτεραιότητα και ως μοναδικό νόημα, αποκλειστικά και μόνο την οικονομία. Άρα, αγνοεί τα πραγματικά προβλήματα. Ο Μητσοτάκης παρουσιάζεται ότι είναι κοντά στον ‘λαό’, στον ‘εργάτη’, στους ‘απλούς πολίτες’, αντιγράφοντας πλήρως την Μαρξιστική ορολογία και τον Τσίπρα.

Ας μιλήσει ο Γιανναράς:

Αυτό το κόμμα, η «Νέα Δημοκρατία», έχει περιέλθει, εδώ και χρόνια, σε πλήρη πολιτική ανυπαρξία. Δεν έχει πρόταση δική του για την ελληνική κοινωνία, δεν έχει πολιτική ραχοκοκαλιά. Οσες φορές κυβέρνησε, η πολιτική του ήταν αποκλειστικά διαχειριστική και η διαχείριση απέβλεπε μόνο στην επανεκλογή του. Οχι στην κοινωνία και στα προβλήματά της………

Σαράντα χρόνια τώρα αυτό το κόμμα πιθηκίζει τους αντιπάλους του, τρέχει πίσω από τα «προοδευτικά» καμώματα του Ανδρέα και του Κουτσόγιωργα, τις Σημιτικές στατιστικές πλαστογραφήσεις της «ανάπτυξης», τις μηδενιστικές πιρουέτες του λάιτ «ευρωκομμουνισμού». Κατάφωρο το σύνδρομο της επαρχιωτικής μειονεξίας…..

Πάγκοινη η πρόβλεψη «πως ο Εφιάλτης θα φανεί στο τέλος κ’ οι Μήδοι επιτέλους θα διαβούνε». Ο Μεϊμαράκης, ο Αδωνις, ο Τζιτζικώστας, ο Κυριάκος είναι η νομοτέλεια της παρακμής. Δεν γράφεται όμως με αυτούς η Ιστορία, δεν προχωράνε οι άνθρωποι με αυτωνών τα βήματα στην ελευθερία από το ένστικτο, από τη ζούγκλα. Τον δρόμο μάς δείχνουν πάντοτε οι «ποτέ από το χρέος μη κινούντες... πάντοτε την αλήθειαν ομιλούντες, πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους» (4).

Τέλος, η άποψη του Γιανναρά για τον Μητσοτάκη:

…σε κάθε φράση του οι τρεις ή τέσσερεις λέξεις του είναι εγώ…εγώ…εγώ. Αυτό λέγεται εγωπάθεια και είναι ψυχική νόσος…δεν έχει καν επίγνωση στοιχειώδους αξιοπρέπειας ότι ηγείται μιας συλλογικότητας…είναι τόσο φθηνιάρικο…τόσο παιδαριώδες…ένα παιδάκι….᾽ (5).

Το Όνομα

Ισχύουν όλα αυτά; Καταρχάς, το όνομα. Είναι φανερό ότι δεν υπήρχε έμπνευση.

Η μοναδική ανάλυση που μπορεί να γίνει σε αυτό το όνομα, είναι ότι δημιουργήθηκε (σίγουρα ασυνείδητα) μέσω του απαγωγικού λογισμού. Η λογική, ορίζει ότι η απαγωγή, βασίζεται σε μια πρόχειρη παρατήρηση (π.χ. στην ανάγνωση των δύο αυτών λέξεων), εξάγωντας μέσω αυτών το πιο απλουστευμένο συμπέρασμα (Καντ, 2016). Η απαγωγή είναι η πιο αδύνατη μέθοδος, σε αντίθεση με την επαγωγή και την αφαίρεση. Τα απαγωγικά συμπεράσματα, είναι πρόχειρες υποθέσεις, αφήνουν αμφιβολίες και ουσιαστικά δεν έχουν υψηλή εγκυρότητα διότι από τις προκείμενες τους, δεν προκύπτει αναγκαίος νέος συλλογισμός, ή έγκυρο εμπειρικό αποτέλεσμα (Αριστοτέλης, 1994). Γι’αυτό το λόγο, τα πειράματα και γενικά η έρευνα, βασίζονται κυρίως σε επαγωγική ή αφαιρετική προσέγγιση (Adler & Rips, 2008; Bibel, 2002; Evans, 2015).

Άρα, η λέξη ‘Νέα’ παραπέμπει σε μια μορφή φανταστικής ποιότητας. Από μόνη της, η λέξη ‘Νέα’ δεν σημαίνει τίποτα θετικό, τίποτα ‘προοδευτικό’, ούτε καν κάτι πρακτικό. Ακριβώς τα ίδια ισχύουν και για την αφηρημένη λέξη ‘Δημοκρατία΄.

Έτσι, το όνομα ΝΔ δεν έχει καμία ιδεολογική χροιά, καμία οικονομική προσέγγιση, είναι από μόνο του ένα αστείο, όπως όλα τα υπόλοιπα. Τι ακριβώς σημαίνει η ριζοσπαστική αριστερά του Σύριζα, ενώ η ΕΣΣΔ έχει διαλυθεί εδώ και τριάντα χρόνια; Τι σημαίνει Ανεξάρτητοι Έλληνες; Ανεξαρτησία από τι; Πως; Και πάνω απ’όλα, ως προς τι; Υπάρχει ουσία στην λέξη αλλαγή στο ‘κίνημα’ της ‘σοσιαλίστριας’ Γεννηματά; Σε αυτή την γελοία κατηγορία εντάσσεται και το όνομα της ΝΔ.

Η Σημερινή Κατάσταση

Μετά την μικρή νίκη της ΝΔ στις Ευρωεκλογές, ο Μητσοτάκης επισκέφθηκε τις Βρυξέλλες, και έκανε την παρακάτω δήλωση (θα υπογραμμιστούν τα βασικά στοιχεία του λόγου):

On Sunday, Greece took a first important step towards a big political change, and we proved that we can defeat the forces of extremism, the forces of populism, by focusing on the issues Greeks care about the most: how to attract investments, how to create jobs, how to reduce taxes, how to make Greeks feel safe again in their neighbourhoods. And as we move towards a national election, we will work very hard to convince the Greek people that we deserve their trust, and there is no reason or whatsoever to change our strategy, after 4 very difficult years Greeks deserve the truth, they deserve a realistic solution to improve their lives, and I’m sure that we...will be able to deliver (6).

Ας αναλυθεί πρώτα, το ‘focusing on the issues Greeks care about the most: how to attract investments, how to create jobs, how to reduce taxes’.

Άραγε, οι Έλληνες της Θράκης όπου σάρωσε το μουσουλμανικό κόμμα, έχουν ως προτεραιότητα τις επενδύσεις και την μείωση των φόρων; Ή μήπως το αν θα τους καταπιούν οι μουσουλμάνοι και αν θα ανήκουν στο Ελληνικό κράτος τα επόμενα χρόνια; Είναι φανερό ότι ο Μητσοτάκης είναι εκτός τόπου και χρόνου και γελοιοποιείται πλήρως από μόνος του.

Όμως, ακόμα πιο επικίνδυνη είναι η άποψη του Μητσοτάκη για το πρόβλημα της Θράκης. Σε πρόσφατη συνέντευξη του, δήλωσε, ότι στην Θράκη, πρέπει να διδάσκονται τα Τουρκικά από το νηπιαγωγείο, έτσι ώστε να υπάρχει δίγλωσση παιδεία (7).

Είναι φανερό ότι το ζήτημα ξεφεύγει από τα επίπεδα της τρέλας. Δηλαδή, αντί να ενισχύσει την Ελληνική γλώσσα και τον πολιτισμό, σε έναν πληθυσμό που δέχεται τρομερές πιέσεις από την Τουρκία, ή έστω, αντί να κλείσει το Τουρκικό προξενείο στην Κομοτηνή, ο ‘κεντροδεξιός’ Μητσοτάκης σχεδιάζει να μαθαίνουν την Τουρκική από το νηπιαγωγείο. Παρόμοιες προτάσεις θα ακουστούν και στο μέλλον από την ΝΔ για την γλώσσα των Σκοπίων. Εννοείται ότι ο Σύριζα συμφωνεί πλήρως με αυτή την θέση, όπως και σε κάθε ουσιαστικό παράγοντα.

Όσον αφορά τους Έλληνες στην Μακεδονία, άραγε ενδιαφέρονται για την μείωση των φόρων, την ανάπτυξη και την οικονομία; Ή εάν θα χάσουν την ταυτότητα τους τα επόμενα χρόνια; Προφανώς, δεν γίνεται αναφορά στον ηλίθιο πληθυσμό της Θεσσαλονίκης, που πρόσφατα εξέλεξε Δήμαρχο με βάση την ομάδα και τον οπαδισμό. Η αναφορά γίνεται κυρίως για τις περιοχές της Μακεδονίας που δεν έχουν εκφυλιστεί από τον ρυθμό των μεγαλουπόλεων.

Ο ίδιος ο Μητσοτάκης, έχει δεσμευτεί πως θα ‘τηρήσει’ την γελοιότητα που υπέγραψε ο Σύριζα στις Πρέσπες. Συνεπώς, δεν παρουσιάζουν καμία απολύτως διαφορά στο θεμελιώδες αυτό ζήτημα. Πέρα από κάποια αρχικά παραπονάκια της ΝΔ, για να προσελκύσει πιο συντηρητικούς ψηφοφόρους που δεν ήταν πρόθυμοι να ψηφίσουν Χρυσή Αυγή ή ΑΝΕΛ, η ΝΔ θα εφαρμόσει την ταπείνωση που υπέγραψε ο Σύριζα.

Η Ασχετοσύνη του Κουμουτσάκου

'Τι Γιάννης τι Γιαννάκης'

Μάλιστα, υπεύθυνος για την εξωτερική πολιτική είναι ο Κουμουτσάκος, που έχει κάνει και σχετικές σπουδές (Πολιτικές Επιστήμες και Διπλωματία). Το επιχείρημα του για την ‘τήρηση’ της ‘συμφωνίας’, ήταν το εξής:

‘Η Ελλάδα προτάσει τον σεβασμό του Διεθνές Δικαίου και των Διεθνών Συνθηκών. Η Ελλάδα δεν έχει δυνατότητα-και αυτή είναι μια θέση διαχρονική και διακομματική- η Ελλάδα δεν έχει δυνατότητα να κάνει οτιδήποτε που θα αμφισβητήσει αυτή την θεμελιώδη θέση της, και έναντι της Τουρκίας την οποία κατηγορούμε για αναθεωρητική….και δεν θα μπορούμε αυτό να το κάνουμε αν εμείς αθετήσουμε δυστυχώς δεσμεύσεις που κακώς πήρε η προηγούμενη κυβέρνηση, αλλά έχει δεσμευτεί η χώρα…μονομερής καταγγελία της συμφωνίας των Πρεσπών θα μπορούσε να οδηγήσει σε αντίστοιχη καταγγελία από την άλλη πλευρά, και άρα αναζήτηση ενός ονόματος….το οποίο πιθανόν θα ήταν το Μακεδονία σκέτο, χωρίς να έχουμε πια το όπλο του ΝΑΤΟ..να μην μπουν. Επομένως τα πράγματα είναι ξεκάθαρα, χωρίς λαϊκισμούς, με ειλικρίνεια, αυτή είναι η θέση μας (8).

Άραγε ο Κουμουτσάκος, πήγαινε στα μαθήματα του Πανεπιστημίου; Αν πήγαινε, σίγουρα θα είχε ακούσει την θεωρία του Ρεαλισμού στις Διεθνείς Σχέσεις. Ο Ρεαλισμός, με κύρια επιρροή τον Θουκυδίδη, εκφραστές του τον Μακιαβέλλι (2013), τον Hobbes (2016), τον Kissinger (1995, 2011, 2015), τον Mearsheimer (2013, 2014), τον Waltz (2011) και τον Morgenthau (1984), μεταξύ άλλων, ερμηνεύει το σύστημα ως εξής:

1) Το σύστημα είναι άναρχο.

2) Τα κράτη είναι ο ανώτερος παίχτης.

3) Όλα τα κράτη έχουν κάποια στρατιωτική δύναμη.

4) Κανένα κράτος δεν μπορεί να είναι βέβαιο για τις προθέσεις ενός άλλου.

5) Αυτό δημιουργεί το λεγόμενο διλημμα ασφαλείας.

6) Τα κράτη μπορούν να προστατευτούν μόνο από τον εαυτό τους.

7) Δεν υπάρχει δίκαιο, αλλά ισχύς.

8) Η ανθρώπινη φύση έχει έμφυτη την σύγκρουση.

9) Δεν υπάρχει κράτος με καλές προθέσεις.

10) Το συμφέρον είναι ο μοναδικός λόγος συνεργασίας μεταξύ κρατών (Brown, 2001; Carr, 2011; Cox& Stokes, 2008; Jackson & Sorensen, 2003; Ήφαιστος, 1999).

Ήδη ο μεγαλύτερος εν ζωή Διεθνολόγος των ΗΠΑ (μετά τον Kissinger), ονόματι Mearsheimer (2018), διακύρηξε το τέλος της φιλελεύθερης ηγεμονίας και των φιλελεύθερων ονείρων, λόγω της ανόδου της Κίνας και της Ρωσίας, αλλά και της αυξάνουσας παρακμής της Δύσεως. Οι ανοησίες που παπαγαλίζει ο Παυλόπουλος, ο Τσίπρας, ο Μητσοτάκης και ο Κουμουτσάκος, για το Διεθνές Δίκαιο, είναι παρελθόν.

Άραγε, αυτή η αστεία ‘κεντροδεξιά’ φιγούρα, διάβασε έστω Θουκυδίδη; Διότι στο έργο του, γράφει: ‘είναι πανάρχαια αρχή, ο αδύναμος να υποκύπτει στον ισχυρότερο (Α, 76). Ουδείς μέχρι σήμερα έλαβε υπόψιν του την δικαιοσύνη, όταν μπορούσε ν’αποκτήσει κάτι με τη βία (Α,76). ‘Συχνά το δίκαιο το επικαλούνται οι δειλοί’ (ΣΤ, 79). Αυτά έγραψε ο Θουκυδίδης για κάτι Κουμουτσάκους και Μητσοτάκηδες.

Προφανώς, η ασχετοσύνη του Κουμουτσάκου ξεπερνάει κάθε όριο, και η τοποθέτηση του γελοιοποιεί την δήλωση Μητσοτάκη, περί ‘realistic solution’. Παρουσιάζει ως ηθική, το να διατηρηθεί μια ταπεινωτική ‘συμφωνία΄ως επιχείρημα κατά της Τουρκίας. Είναι τρομακτικό ότι ένας τόσο άσχετος μπορεί να γίνει Υπουργός Εξωτερικών, σχετικά σύντομα.

Άρα, για ποιούς Έλληνες αναφέρθηκε ο Μητσοτάκης στην συνέντευξη του; Εκτός των Ελλήνων της Μακεδονίας, της Θράκης και του Αιγαίου, που δεν εμπεριέχονται στον λόγο του, καταγράφεται ότι στις ευρωεκλογές υπήρχε αποχή 43.08% (9). Οπότε ουσιαστικά μιλάει για το μικρό ποσοστό που τον ψήφισε απο το υπόλοιπο. Ο Μητσοτάκης αναφέρεται αποκλειστικά και μόνο για τον νεοέλληνα των μεγαλουπόλεων, συγκεκριμένα της Αθήνας, όπως ακριβώς και ο Σύριζα.

Όσον αφορά την Τουρκία, ο Μητσοτάκης, αντιγράφοντας πλήρως τον Τσίπρα, μιλάει για προσήλωση στο Διεθνές Δίκαιο, όπως παπαγαλίζει καθημερινά ο Παυλόπουλος (10).

Έχουν ακριβώς την ίδια προσέγγιση με καμία διαφορά. Είναι φανερό ότι όποιος ψηφίσει ΝΔ ψηφίζει Σύριζα στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, δηλαδή στον παράγοντα που είναι ο σημαντικότερος από όλους, όπως γράφει και ο Spengler (2002,2003, 2015).

Ο Λαϊκισμός του Μητσοτάκη Σύμφωνα με τον Αντιπρόεδρο της ΝΔ.

Κατά πόσο ισχύει η δήλωση Μητσοτάκη ‘we proved that we can defeat…..the forces of populism’; Ο Αντιπρόεδρος της ΝΔ, Άδωνις Γεωργιάδης, όταν ήταν στο ΛΑΟΣ, το 2011, κατέβηκε στις εκλογές κατά του τζαμιού στον Βοτανικό. Έπειτα, επί ΝΔ, ψήφισε υπέρ του, δίνοντας το καλύτερο παράδειγμα του λαϊκισμού στην σύγχρονη ελληνική πολιτική (αν ισχύει αντικειμενικά τέτοιος όρος).

Ο Αντιπρόεδρος της ΝΔ, δήλωνε ότι ο Σαμαράς και ο Καραμανλής υπερχρέωσαν την χώρα, λέγοντας: ‘ο δανεισμός της χώρας έχει υπογραφή Αντώνη Σαμαρά’ 11).

Αργότερα, όταν μπήκε στην ΝΔ και έγινε Υπουργός επί Σαμαρά (κάτι που βεβαίωνε πως δεν θα γίνει), φώναζε στην τηλεόραση τα εξής:

‘εις μια φάλαγγα…σαν να είμαστε στον Μαραθώνα…έχουμε εκλέξει τον Στρατηγό μας…είναι ο Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς! τότε ήταν ο Μιλτιάδης..’ (12).

Ξαφνικά λοιπόν, ο Σαμαράς, που για τον Γεωργιάδη ήταν υπεύθυνος του καταστροφικού δανεισμού της χώρας, έγινε ο Μιλτιάδης! Είναι ένα κορυφαίο παράδειγμα αυτού που ονομάζουν στην ΝΔ ‘λαϊκισμό’, διότι προέρχεται από τον Αντιπρόεδρο τους. Δύσκολα να φανταστεί κανείς κάτι πιο γελοίο και αισχρό.

Τι είπε όμως ο Αντιπρόεδρος Γεωργιάδης για τον Μητσοτάκη; Καταρχάς τον κορόιδεψε, αφήνοντας να εννοηθεί ότι η οικογένεια Μητσοτάκη έχει εμπλακεί σε σκάνδαλα εταιρειών (13).

Ακόμα πιο σημαντική, είναι η δήλωση του Αντιπροέδρου της ΝΔ, λέγοντας τα εξής στην βουλή ως μέλος του ΛΑΟΣ: ‘να δώσουμε πραγματικές λύσεις…όχι λύσεις λαϊκίστικες, τύπου Κυριάκου Μητσοτάκη’ (14).

Ο τωρινός Αντιπρόεδρος της ΝΔ αναφέρεται στον Μητσοτάκη ως λαϊκιστή. Ο εκφυλισμός της ΝΔ, είναι φανερός. Άρα, ποιόν λαϊκισμό ακριβώς κατάφερε να νικήσει η ΝΔ του Μητσοτάκη;

`Κεντροδεξιοί ‘Διανοούμενοι’

Όλοι γνωρίζουν πως το ριζοσπαστικό στέλεχος του Σύριζα, ο Τατσόπουλος, που έχει πηδήξει την μισή Αθήνα (άρα περίπου 2.500.000), είναι πλέον μέλος της ΝΔ. Μάλιστα, ο πλέον ‘κεντροδεξιός’ Τατσόπουλος, έχει δηλώσει πως ο Κολοκοτρώνης ήταν ομοφυλόφιλος και είχε παντρευτεί άνδρα (15). Βέβαια, ως τάχα προοδευτικός, στην περίπτωση που ίσχυε κάτι τέτοιο, θα έπρεπε να του είναι ολοκληρωτικά αδιάφορο. Αλλά προσβάλλει για να τραβήξει εντυπώσεις, και αυτό είναι ύψιστη αγένεια. Έπειτα προσπάθησε να δικαιολογήσει την συμπεριφορά του, λέγοντας πως αστειεύτηκε. Αλλά, ένας βαρύς άνδρας που έχει πηδήξει την μισή Αθήνα, δεν πρέπει να μασάει τα λόγια του. Για την ένταξη του μεγάλου πηδήκουλα στην ΝΔ, ο Μητσοτάκης δήλωσε τα εξης:

‘Η διεύρυνση της Νέας Δημοκρατίας συνεχίζεται δυναμικά…Μαζί μπορούμε’ (16).

Τι εννοεί όταν λέει ‘διεύρυνση’; Απλώς, να τον ψηφίσουν όλοι, είτε δεξιοί είτε κεντρώοι είτε αριστεροί. Μια πιστή αντιγραφή του Ανδρέα Παπανδρέου, που έπαιρνε ψήφους και από την ‘αριστερά’ αλλά και από ‘πατριώτες’. Ολοκληρωτική επιβεβαίωση του Γιανναρά!

Νέο στέλεχος του πολτού που φτιάχνει ο Μητσοτάκης, είναι και ο Ψαριανός. Ο Ψαριανός, έχει

Ιδεολογία και συνέπεια.

περάσει από το ΚΚΕ Εσωτερικού, την ΔΗΜΑΡ, το Σύριζα και το Ποτάμι, έτσι ώστε να καταλήξει στο ‘κεντροδεξιό’ κόμμα της ΝΔ. Ιδεολογία, όχι αστεία. Ο ίδιος, στις 9 Ιουνίου του 2016, δήλωνε τα εξής για την ΝΔ:

Τι δουλειά έχω εγώ στη Νέα Δημοκρατία; Η Ελλάδα χρειάζεται μια Ευρωπαϊκή κεντροαριστερά αλλά και μια Ευρωπαϊκή κεντροδεξιά. Η ΝΔ δεν είναι Ευρωπαϊκή κεντροδεξιά. Η ΝΔ είναι ένα μόρφωμα δεξιότερων αποκλίσεων απ' ό,τι η Ευρωπαϊκή κεντροδεξιά" (17).

Άλλη μια απόδειξη του επιπέδου της ΝΔ του Μητσοτάκη.

Η Επιβεβαίωση του Γιανναρά

Έπειτα, ας φανταστεί ο αναγνώστης, ότι το σχέδιο του Μητσοτάκη όντως πετυχαίνει. Οι φόροι μειώνονται, η ανάπτυξη έρχεται και πλέον όλοι οι Έλληνες, μέσα σε τέσσερα χρόνια, έχουν περισσότερα λεφτά. Εύκολα η εμπειρία θυμίζει την εποχή του Ανδρέα Παπανδρέου. Υπερκαταναλωτισμός, διαφθορά, παρακμή, αισχρότητα, με τις γνωστές και βιώσιμες συνέπειες. Στα ουσιαστικά ζητήματα που αναφέρθηκαν προηγουμένως, η κατάσταση θα παρέμενε η ίδια.

Άλλο ένα γελοίο πρόγραμμα του τύπου Panem et Circenses, δηλαδή άρτον και θέαμα (Spengler, 2002, 2003, 2015).

Ο Γιανναράς επιβεβαιώνεται απόλυτα, διότι ο Μητσοτάκης συμπεριφέρεται σαν να του ανήκει η Ελλάδα, κάτι σαν προίκα δηλαδή. Αυτή, μεταξύ πολλών άλλων, φαίνεται να είναι άλλη μια ένδειξη, ότι είναι ολοκληρωτικά ανιστόρητος. Για την ακρίβεια, η ιστορία διδάσκει ότι καταπίνει βίαια τους διαδόχους αρχηγών κρατών. Ο Μέγας Αλέξανδρος ή ο Αύγουστος, είναι μοναδικές εξαιρέσεις.

Ας αναλογιστεί κανείς, που θα ήταν όλοι αυτοί οι διάδοχοι χωρίς το επώνυμο τους. Υπήρξαν πλειοψηφίες που ψήφισαν Ανδρέα Παπανδρέου λόγω του πατέρα του, Γιώργο Παπανδρέου για τον ίδιο λόγο, Καραμανλή λόγω του θείου του. Συνεπώς, δεν είναι άτοπη η υπόθεση ότι θα στηρίξουν Μητσοτάκη και λόγω του πατέρα του.

Μοιραία η ΝΔ του Μητσοτάκη, μελλοντικά, οδηγεί σε άνοδο εγχώριων γελοίων τύπου Βαρουφάκη, ΧΑ και Βελόπουλου, μεταξύ άλλων. Ας άλλαζε το όνομα τουλάχιστον. ‘Νέα Δημαγωγία’ θα ήταν πιο ταιριαστό.

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

Αριστοτέλης. (1994).Όργανον. Αθήνα: Κάκτος

Adler, J., & Rips, L. J. (2008).Reasoning: Studies of human inference and its foundations. Cambridge: Cambridge University Press.

Βακαλόπουλος, Α., Ε. (2005).Νέα Ελληνικά Ιστορία. Θεσσαλονίκη: Βάνιας.

Bibel, W. (2002). Deductive Reasoning Systems [Abstract].International Encyclopedia of the Social & Behavioral Sciences,933-940.

Brown, C. (2001).Understanding International Relations. London: Palgrave

Carr, E., H. (2001).The Twenty Year’s Crisis. London: Palgrave

Cox, M & Doug, S. (2008).US Foreign Policy. New York: OUP

Evans, J. S. (2015).The Psychology of Deductive Reasoning. New York: Psychology Press.

Hobbes, T. (2016).Leviathan. London: Penguin

Ήφαιστος, Π. (1999). Ιστορία, Θεωρία & Πολιτική Φιλοσοφία των Διεθνών Σχέσεων. Αθήνα: Ποιότητα

Θουκυδίδης. Ιστορίαι

Kissinger, H. (2014).Παγκόσμια Τάξη. Αθήνα: Λιβάνη

Kissinger, H. (1995).Διπλωματία. Αθήνα: Λιβάνη

Kissinger, H. (2011).On China. London: Penguin

Μακιαβέλλι, Ν. (2013). Ο Ηγεμόνας. Αθήνα: Πατάκη

Mearsheimer, J. (2013).Why Leaders Lie. New York: OUP

Mearsheimer, J. (2014).The Tragedy of Great Power Politics. New York: OUP

Mearsheimer, J. (2018).The Great Delusion: Liberal Dreams and International Realities. New York: OUP

Morgenthau, H., J. (1984).Politics Among Nations. New York: McGrawHill

Jackskon, R. & Sorensen, G. (2003).Introduction to International Relations. New York: OUP

Spengler, 0. (2002).The Hour of Decision. Hawaii: UPP

Spengler, 0. (2003).Η Παρακμή της Δύσης. Αθήνα: Τυπωθήτω

Spengler, 0. (2015).Man and Technics. Hawaii: Arktos

Waltz, K., N. (2011).Θεωρία Διεθνούς Πολιτικής. Αθήνα: Ποιότητα

1) https://www.youtube.com/watch?v=nxiE37o7XVo.

2) ο.π.

3) http://www.kathimerini.gr/879408/opinion/epikairothta/politikh/oktw-kommata-mia-ideologia

4) http://www.kathimerini.gr/837923/opinion/epikairothta/politikh/h-nomoteleia-ths-parakmhs:

5) https://www.youtube.com/watch?v=nxiE37o7XVo

6) https://www.youtube.com/watch?v=RtQwrbwgZ9I

7) https://www.youtube.com/watch?v=EftEnT5YV1o

8) https://www.youtube.com/watch?v=bFgYzXztxow

9) https://www.tanea.gr/2019/05/27/greece/sto-43-i-apoxi-stis-eyroekloges/ '

10) https://www.kathimerini.com.cy/gr/ellada/kyr-mitsotakis-symmaxos-mas-to-diethnes-dikaio-gia-na-antimetopisoyme-tin-toyrkia-binteo

11) https://www.youtube.com/watch?v=fxzZKQ8470w

12) https://www.youtube.com/watch?v=ATmxP9j6-OE

13) https://www.youtube.com/watch?v=0YdLuQYEARo

14) https://www.youtube.com/watch?v=6gTALVcP9UY

15) https://www.newsbeast.gr/media/arthro/117992/itan-gei-o-kolokotronis

16) https://www.iefimerida.gr/news/458305/o-mitsotakis-kalosorizei-tatsopoylo-panoytso-i-dieyrynsi-tis-nd-synehizetai-dynamika

17) https://www.youtube.com/watch?v=2z3ygnYifHk

Τα Αποτελέσματα της Ειρήνης

‘Πόλεμος πάντων μὲν πατήρ ἐστι, πάντων δὲ βασιλεύς, καὶ τοὺς μὲν θεοὺς ἔδειξε τοὺς δὲ ἀνθρώπους, τοὺς μὲν δούλους ἐποίησε τοὺς δὲ ἐλεύθερους’, είπε κάποτε ο μεγάλος φιλόσοφος Ηράκλειτος (Ιππόλυτος, Έλεγχος ΙΧ 9).

Αυτό το αγαπημένο ρητό του Χίτλερ (Irving, 2001) έχει δεχθεί διάφορες ερμηνείες, με αρκετούς μελετητές να αναφέρουν πως δεν εννοεί τον πόλεμο κυριολεκτικά, αλλά συμβολικά (Sweet, 2007; Khan, 2008).
Όμως, δεν υπάρχει αντικειμενική κριτική για τον Ηράκλειτο, διότι δεν ήταν συστηματικός φιλόσοφος με ξεκάθαρη ορολογία όπως ο Αριστοτέλης ή ο Καντ

Πάντως, αναφέρει τον πόλεμο ως μεταβλητή που καθορίζει την βασιλεία και την ελευθερία έναντι της δουλείας, όχι την ειρήνη.

Ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι το ερώτημα, για ποιό λόγο πολεμούν οι άνθρωποι. Ο Αριστοτέλης στα Πολιτικά του, απαντάει ότι οι άνθρωποι πολεμάνε για να ζουν ειρηνικά. Άρα ο πόλεμος στοχεύει στην ειρήνη. Συνεπώς, η ειρήνη είναι μια προτιμότερη κατάσταση και έχει κάποιο κέρδος. Με βάση την Αριστοτελική μεσότητα στα Ηθικά Νικομάχεια, ο λαός θα πρέπει να είναι έτοιμος και για ειρήνη, αλλά και για πόλεμο. Εξάλλου, δεν αναφέρει στα Πολιτικά του, πως ένας από τους λόγους που καταστράφηκε η δύναμη της Σπάρτης (σχεδόν μισή χιλιετία), είναι ότι δεν ήξεραν πως να ζουν χωρίς πόλεμο;

Ο Καντ (1992), πίστευε ότι η αιώνια ειρήνη θα έρθει είτε μέσω μιας τεράστιας καταστροφής, είτε μέσω κοινής συνενοήσεως των κρατών αλλά και την επέκταση της Δημοκρατίας.

Όμως, πολύ ανώτερος στέκεται ο Πλάτων στο τελευταίο του έργο, τους Νόμους. Ο Πλάτων (που τον είπαν ουτοπικό) πιστεύει ότι δεν υπάρχει ειρήνη, αλλά ότι η έννοια της λέξεως σημαίνει ακήρυχτο πόλεμο (Α. 626). Άρα η ουσία μεταφέρεται σε οικονομικό, πολιτιστικό και διπλωματικό πλαίσιο. Σε παρόμοιο συμπέρασμα κατέληξε και ο μεγαλύτερος ιστορικός του προηγούμενου αιώνα, ο Spengler (2003).

Οι τελευταίοι δύο σοφοί, δεν έκαναν το λάθος των προηγουμένων που αναφέρθηκαν. Δηλαδή, δεν θεώρησαν τον πόλεμο ως μια κατάσταση με αρχή μέση και τέλος, ως μια παρεκτροπή της κανονικότητας, αλλά ως μια συνεχόμενη κατάσταση.

Μελετώντας την συμπεριφορά των άλλων ζώων στο φυσικό τους περιβάλλον, εύκολα συνειδητοποιεί κανείς πως δεν υπάρχει ειρήνη (Mader, 2008; Manning & Dawikins, 2012; Wynne, 2013). Υπάρχει ξεκούραση μετά την μάχη και την κατανάλωση τροφής, στην περίπτωση βέβαια που έχει επιβιώσει ο οργανισμός. Επίσης παρατηρούνται δραστηριότητες (όπως το παιχνίδι) που αποσκοπούν ουσιαστικά στην εκπαίδευση των απογόνων στην πάλη της ζωής. Αυτός είναι και ο λόγος που τα ζώα του ζωολογικού κήπου, δεν μπορούν να επιβιώσουν στο φυσικό περιβάλλον. Μεγάλωσαν σε ένα ψεύτικο περιβάλλον, που τους στέρησε την φύση τους. Οπότε, υπάρχει μόνο πόλεμος, με βέβαιο και μοιραίο το τέλος, αλλά η διαδικασία της ζωής, είναι ταυτόσημη με τον πόλεμο.

Βέβαια, οι άνθρωποι έχουν την τάση να ερμηνεύουν με βιολογική προσέγγιση τα άλλα ζώα, αλλά τον άνθρωπο με καθαρά κοινωνιολογική (ουσιαστικά Μαρξιστική). Αυτή η ανοησία πηγάζει από την μάταιη τάση, να αποχωρίσουν τον άνθρωπο από την βιολογική του φύση, εντάσσοντας τον σε τάξεις. Αυτό το λάθος είναι ολέθριο. Όμως στην πολιτική δεν υπάρχει δεύτερη ευκαιρία, διότι η διέξοδος από την μαλθακότητα της ειρήνης ή των προβλημάτων, είναι συλλογικό αποτέλεσμα, όχι ατομικό. Στην ατομικότητα του ανθρώπου υπάρχει περιορισμένη και υπο αυστηρούς όρους. Μπορεί κάποιος να απεξαρτηθεί με επιτυχία από το αλκοόλ, να θεραπεύσει την κατάθλιψη, να καταστραφεί οικονομικά και να επανέλθει. Αλλά, η διαδικασία αυτή πρέπει να υλοποιηθεί σε ένα ασφαλές πολιτικό περιβάλλον, εσωτερικά και εξωτερικά. Το τελευταίο, δεν δίνει δεύτερη ευκαιρία σε κανένα κράτος, διότι φτάνει στο σημείο που δεν την αξίζει.

Ήδη ο Θουκυδίδης έγραφε πολύ σωστά, πως η ειρήνη είναι για τα προτεκτοράτα (Β, 63). Για τους υποτελείς! Παρατηρώντας το σύγχρονο Ελληνικό κράτος, εύκολα κάποιος θα μπορούσε να το χαρακτηρίσει ως πολεμικό, δηλαδή ως ζωντανό. Μετά την ίδρυση του, υπήρξαν τουλάχιστον 10 σημαντικές συγκρούσεις (Εκστρατευτικό σώμα στον πόλεμο της Κριμαίας, Ελληνο-τουρκικός πόλεμος του 1897, Πρώτος πόλεμος στην χερσόνησο του Αίμου, Δεύτερος πόλεμος στην χερσόνησο του Αίμου, Α’ ΠΠ, Στρατιωτική ενίσχυση κατά των κομμουνιστών πραξικοπηματιών στον Ρωσικό εμφύλιο, Μικρασιατική εκστρατεία, Β’ ΠΠ , Συμμοριτοπόλεμος, Εκστρατευτικό σώμα στον Κορεατικό πόλεμο).

Αυτές είναι οι καθαρά ενεργές συμμετοχές. Ξεχωριστό κεφάλαιο θα αποτελούσε ο απαίσιος χειρισμός της 21ης Απριλίου και του Καραμανλή στο θέμα της Κύπρου. Μετά την Κύπρο, ο Ελληνικός Στρατός συμμετέχει κυρίως για ειρηνευτικούς και ανθρωπιστικούς σκοπούς. Φυσικά, παρέχει πολύτιμες βάσεις έτσι ώστε να γίνεται η σφαγή στην ΜΑ. Άρα, πέραν κάποιων συμμετοχών σε αποστολές του ΝΑΤΟ και του ΟΗΕ, είναι βάσιμο να ειπωθεί πως μετά τον συμμοριτοπόλεμο και την εκστρατεία στην Κορέα, δηλαδή από την δεκαετία του 50’ και μετά, επικράτησε ειρήνη στον τόπο, με μοναδική εξαίρεση την Κύπρο.

Αντιθέτως, στο Ισραήλ ο πόλεμος συνεχίζεται, όπως επίσης και στην απέραντη Ρωσία. Οι ΗΠΑ, έχουν πάρα πολλά μέτωπα ανοιχτά ταυτοχρόνως αλλά ο πόλεμος δεν τους επηρεάζει εσωτερικά. Εντούτοις, είναι πολεμικό κράτος και μόνο με την ωμή βία ασκούν την εξουσία τους.

Η Πορεία της Ειρήνης

Οπότε τίθεται το ερώτημα: ήταν θετικές, ή αρνητικές οι συνέπειες της ειρήνης;

Αρχικά ήρθε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Κατήργησε την διδασκαλία των αρχαίων από το πρωτότυπο κείμενο, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο για τον εκφυλισμό της γλώσσας που συνεχίζουν ασταμάτητα όλα τα κόμματα. Ήδη ο Γιανναράς (1), χαρακτηρίζει την πορεία της γλώσσας ως μεγαλύτερη καταστροφή από την Μικρασιατική. Μεγάλη μερίδα ανθρώπων δεν γράφουν καν στο Ελληνικό αλφάβητο αλλά προτιμούν τα λεγόμενα greeklish. Εννοείται πως όλοι αυτοί ψηφίζουν και έχουν ίσα δικαιώματα. Φυσικά, ο Καραμανλής άφησε την Κύπρο ως λεία των Τούρκων. ‘Κείται Μακράν!’ είπε άλλωστε ο ‘Εθνάρχης’, όπως σε λίγο θα ειπωθεί το ίδιο και για την Μακεδονία, την Θράκη και τα νησιά του Αιγαίου.

Έπειτα ήρθε ο ‘Ανδρέας’. Ήδη η πλειοψηφία του Ελληνικού λαού αναπολεί με πάθος την εποχή του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα. Τόσο πολύ τον ερωτεύτηκαν, που τον αποκαλούν με το μικρό του όνομα (και όχι ειρωνικά όπως το Γιωργάκης ή το Κούλης), σε αντίθεση με όλους τους άλλους. Νιώθουν μια οικειότητα. Ο λόγος; Απλώς για να είναι ικανοί να λαμβάνουν επιδόματα, παχυλές συντάξεις και μισθούς με δανεικά χρήματα, μια σταθερή θέση στο δημόσιο (όπου πολλές φορές δεν χρειαζόταν καν να δίνουν το παρόν), μεταξύ πλήθος άλλων αισχρών αντιπαραγωγικών συμπεριφορών. ‘Τσοβόλα δώστα όλα’ ήταν το πανελλήνιο σύνθημα για να σπάνε πιάτα στα ‘σκυλάδικα’, και να ουρλιάζουν ‘ξέρεις ποιός είμαι εγώ ρε;!’ σε περίπτωση που θίξει κάποιος την ‘τιμή’ τους.

Έπειτα, η ειρήνη έφερε τον Μητσοτάκη. Πίστευε ότι το θέμα των Σκοπίων θα έχει ξεχαστεί μέσα σε ελάχιστα χρόνια. Προφανώς, η πρόβλεψη του ήταν εγκληματικά λανθασμένη και δεν προνόησε καθόλου για την εξωτερική πολιτική. Ήταν ένα τυπικό προϊόν των ανθρώπων των μεγαλουπόλεων, που δίνουν έμφαση στην οικονομία και όχι στις δυνάμεις της ιστορίας και της ψυχολογίας, εκφράζοντας έτσι τον εκφυλισμό της σκέψεως και του νοήματος της ζωής (Spengler, 2003). Έτσι, τα προβλήματα των Σκοπίων, της Θράκης και του Αιγαίου, θα επηρεάσουν περισσότερο από όλα τα άλλα, πέραν των ανόητων δηλώσεων του Μητσοτάκη, αφού η οικονομική δραστηριότητα αφορά μόνο το μέσο, και όποτε συγχέεται ο σκοπός με το μέσο οι συνέπειες είναι ολοκληρωτικά καταστροφικές.

Εν συνεχεία, ήρθε ο Σημίτης. Αφού ταπεινώθηκε η Ελλάδα στα Ήμια με το που ανέλαβε την εξουσία, το ‘Τσοβόλα δώστα όλα’ οδήγησε στην αύξηση του χρέους, αλλά κυρίως του ελλείμματος. Για τους επόμενους γελοίους Πρωθυπουργούς έχουν γίνει αναφορές στο παρελθόν, οπότε δεν θα ξαναγραφτούν τα ίδια. Αξίζει όμως να αναφερθεί ένα πρόσωπο και μια εκλογική αναμέτρηση από την πρόσφατη επικαιρότητα, για να φανεί ότι η ειρήνη φέρνει αποκλειστικά τον εκφυλισμό, ειδικά όταν ένα κράτος βρίσκεται σε εμπόλεμη ζώνη.

Η Άγνοια του Παρακμιακού Αποστολάκη.

Η νοσηρή ειρήνη έφερε τον Αποστολάκη, έναν ‘στρατιωτικό’ που ψήφισε υπέρ της ‘συμφωνίας’ των Πρεσπών, μη εκλεγμένος φυσικά. Πρόσφατα, ο Αποστολάκης επισκέφθηκε τις ΗΠΑ. Οι δημοσιογραφικές ανταποκρίσεις καταγράφουν ότι ενημέρωσε τους Αμερικανούς (κυρίως τον Υπουργό Άμυνας), για τις Τουρκικές εναέριες και θαλάσσιες παραβιάσεις (2). Μάλιστα, εξήγησε ότι οι ΗΠΑ θεωρούν την Ελλάδα ‘σημαντικό σύμμαχο και παίχτη’.

Όταν ένας Υπουργός Άμυνας παρουσιάζει τις τουρκικές παραβιάσεις σε άλλους, ουσιαστικά δείχνει στους Αμερικανούς ότι δεν μπορεί να κάνει την δουλειά του. Η δουλειά του Υπουργού, ειδικά ενός ‘στρατιωτικού’, είναι να αποτρέπει την επιθετική συμπεριφορά, όχι να την καταγράφει και να την παρουσιάζει ζητώντας βοήθεια όπως τα μωράκια από την μητέρα και τον πατέρα τους. Αυτό φυσικά, το γνωρίζουν οι Αμερικάνοι, που σέβονται μόνο όσους έχουν δύναμη, όπως την Κίνα την Ρωσία, το Ισραήλ και φυσικά την Τουρκία.

Επιπλέον, ο Αποστολάκης, είναι ολοκληρωτικά άσχετος και ανίκανος να καταλάβει το πολιτικό σύστημα των ΗΠΑ. Τις ίδιες αστειότητες έκανε και ο Καμμένος. Και οι δύο, υποστήριξαν πως οι ΗΠΑ (άρα συλλογικά) υπολογίζουν την Ελλάδα.

Το Σύστημα των ΗΠΑ

Όποιοσδήποτε έχει διαβάσει έστω ένα βιβλίο για το πολιτικό σύστημα των ΗΠΑ και της ιστορία της χώρας, γνωρίζει ότι βασίζεται στον διαχωρισμό των δυνάμεων, έτσι ώστε ο ανταγωνισμός να δημιουργεί ισορροπία (Bowles, 2014; McKay, 2017). Αυτός ο σχεδιασμός, έγινε από τους Πατέρες του Έθνους έτσι ώστε να μην καταλήξει η χώρα σε μια συγκεντρωτική κυβέρνηση που απεχθανόντουσαν, όπου αν όχι ολόκληρη, τότε σχεδόν όλη η δύναμη θα ανήκε σε ένα πρόσωπο. Προϊόν του Διαφωτισμού και της Αγγλικής ελευθερίας, οι ΗΠΑ χώρισαν την εξουσία αποφεύγοντας τον συγκεντρωτισμό (Brogan, 1999). Αυτά γράφουν οι μελετητές.

Από την ίδρυση των ΗΠΑ, η εξουσία διανέμεται μεταξύ του Προέδρου (εκτελεστική εξουσία), του Κονγκρέσου (νομοθετική εξουσία) και της δικαστικής εξουσίας. Μεγάλη εξουσία ασκεί το State Department (1789), το Department of Justice (1870), η Federal Reserve Bank (1913), το FBI (1908) η CIA (1947) και η NSA (1952). Φυσικά, αυτοί είναι οι βασικοί παίχτες μεταξύ άλλων.

Στις ΗΠΑ, άλλα λέει ο Λευκός Οίκος, άλλα το State Department, άλλα το Κονγκρέσο και οι υπόλοιποι οργανισμοί. Μέσα από αυτή την εγχώρια σύγκρουση, δημιουργείται τελικά ένα πολιτικό αποτέλεσμα που δεν ανήκει αποκλειστικά σε κανέναν, αλλά είναι προϊόν των ορμών και των φραγμών κάθε τομέα. Αυτό γίνεται σε κάθε πολιτική απόφαση. Έτσι λειτουργεί εκεί το σύστημα.

Ας μην συγχέεται λοιπόν η δουλοπρέπεια των νεοελλήνων, όπου ένας Πρωθυπουργός μπορεί να κάνει ότι θέλει, χωρίς κανένα εμπόδιο, και ο κάθε πολιτικός να γλυτώνει τις ευθύνες.

Παρόλαυτα, τα εγχώρια ΜΜΕ παρουσιάζουν το αποτέλεσμα του Αποστολάκη (δηλαδή της γελοιοποιήσεως του στα μάτια των Αμερικανών), ως επιτυχία. Είναι ένα τυπικό προϊόν των ανθρώπων των μεγαλουπόλεων και του εκφυλισμού του στρατού.

Ο Οπαδισμός στις Εκλογές

Εν συνεχεία, η ειρήνη έφερε τον οπαδισμό στον χώρο της πολιτικής. Καταγράφεται ότι στις δημαρχιακές εκλογές της Θεσσαλονίκης, οι υποστηριχτές του Άρη, ψήφισαν Ταχιάο, ενώ αυτοί του ΠΑΟΚ, διάλεξαν τον Ζέρβα (3). Παρόμοιες τάσεις υπάρχουν και στον Πειραιά, τον Βόλο κ.α., ανεξαρτήτως ομάδας και πόλεως.

Τι πιο έκφυλο και νοσηρό από κάποιον που ψηφίζει με βάση την ομάδα του, δηλαδή μια ψεύτικη φαντασιακή ανύπαρκτη ταυτότητα; Άρα το κριτήριο είναι το κύπελλο, το γήπεδο και ο βανδαλισμός, και όχι τα προβλήματα της πόλεως. Αυτό φυσικά ισχύει για όλες τις ομάδες. Είναι προφανές ότι όλοι αυτοί οι ανόητοι, δεν γνωρίζουν την διαφορά μεταξύ περιφέρειας, κοινότητας και δήμου, δηλαδή διαδικασιών που ψήφισαν νόμιμα και ίσα ως προς όλους τους άλλους. Επιπροσθέτως, στην πολιτική συμπεριφορά τους κυριαρχεί το συναίσθημα και όχι η λογική. Τι σημασία έχει άλλωστε, όταν το κριτήριο είναι μια μπάλα;

Ψυχικές Διαταραχές, Δημογραφικό και Στρατός επί Ειρήνης

Οι ψυχικές διαταραχές, έχουν κορυφωθεί εν καιρό ειρήνης. Στην Ελλάδα, η κατάθλιψη έχει άνοδο 80,8%, με το 11,3% να μην έχει οικονομική επάρκεια για αγορά ψυχοφαρμάκων και θεραπεία, 3 στους 10 άνδρες έχουν κατάθλιψη και 7 στις 10 γυναίκες έχουν εκδηλώσει συμπτώματα (4).

Εάν η έρευνα μετρούσε και την ναρκισσιστική διαταραχή, στην εποχή του instagram και του facebook, δεν θα ήταν απίθανο αν τα ποσοστά ξεπερνούσαν την κατάθλιψη.

Ο εκφυλισμός όμως συνεχίζεται ραγδαία. Έρευνα της Μονάδας Εφηβικής Υγείας του νοσοκομείου Παίδων Αγία Σοφία, έδειξε ότι το 44.3% των παιδιών έκανε σεξ πρώτη φορά στα 14. Ουσιαστικά ένα στα δύο. Μάλιστα η έρευνα διαπιστώνει ότι η ηλικία όλο και μικραίνει (5).

Πρόσφατα μάλιστα ακούστηκε 14χρόνο κορίτσι που έκανε ‘σχέση’ με έναν 43χρόνο πατέρα ενός παιδιού (που μάλιστα είχε αποπλανήσει και άλλο παιδί), και έπειτα αυτοκτόνησε από ντροπή (6). Αυτά είναι τα αποτελέσματα του εκφυλισμού της ειρήνης.

Το δημογραφικό επίσης καταστράφηκε μέσα σε ειρηνικό πλαίσιο. Χωρίς πόλεμο, απλώς με τα αποτελέσματα της ειρήνης. Πρέπει να υπάρχει κάποιος πολύ σοβαρός λόγος, που ο πληθυσμός δεν μειώθηκε τόσο ραγδαία κατά, αλλά και μετά τον Β’ ΠΠ, σε σχέση με την μετέπειτα ειρήνη.

Τέλος, η ειρήνη κατέστρεψε τον στρατό. Μετατράπηκε σε μια επιχείρηση δημόσιων υπαλλήλων που μπαίνουν αποκλειστικά για το δημόσιο χρήμα.

Η Ανάπτυξη των Πολιτισμών

Σύμφωνα με τον πολύ μεγάλο ιστορικό, Arnold Toynbee (1987), η ανάπτυξη των πολιτισμών βασίζεται στην ανταπόκριση τους, απέναντι στις δυσκολίες του περιβάλλοντος. Στις δυσκολίες, όχι στις ευκολίες. Τώρα, αυτές οι δυσκολίες θα πρέπει να είναι σε τέτοιο βαθμό (δεν υπάρχει ακριβής μέτρηση), ώστε να λειτουργούν ως τονοτικό ερέθισμα και όχι ως κάτι καταστροφικό. Συνεπώς, η ανταπόκριση πρέπει να προκαλεί αυτό που ονομάζει ο Συμπεριφορισμός, θετική ενίσχυση.

Ήδη ο Ηρόδοτος λέει ότι το σκληρό έδαφος παράγει σκληρούς άνδρες. Έτσι, στην αρχαία Ελλάδα, αυτοκρατορία έκανε η άγονη Αθήνα, όχι η εύπορη Θεσσαλία. Η πολεμική Σπάρτη, όχι η εύπορη Ήπειρος (η ηγεμονία της Σπάρτης κράτησε μισή χιλιετία, του Πύρρου ούτε 20 έτη). Τέλος έκανε η Μακεδονία, μια Ελληνική περιφέρεια απειλούμενη κυριολεκτικά από παντού, Παίονες, Ιλλυριούς, Αθηναίους, Σπαρτιάτες, Θηβαίους και Πέρσες.

Τα ίδια ισχύουν και για την Μογγολική Αυτοκρατορία του Τζένγκις Χαν και τους Τούρκους, από τις άγονες στέπες της Μογγολίας, αλλά και για τους Άραβες, από τις ερήμους. Το ίδιο ισχύει και για την άγονη Αγγλία της εποχής, που έκανε Κοσμοκρατορία, αλλά και για την Πορτογαλία: αποκλεισμένη από την Ισπανία στην Μεσόγειο επεκτάθηκε στην Αμερική και την Αφρική.

Βέβαια, αυτές οι δυσκολίες θα πρέπει να είναι σημαντικές, αλλά όχι ανυπέρβλητες. Έτσι αναπτύχθηκε και εξελικτικά ο άνθρωπος. Άρα η επιβίωση του κράτους δεν βασίζεται στο να κάνει εξουθενωτικούς πολέμους. Αλλά να ανταποκρίνεται με ρεαλισμό απέναντι στις προκλήσεις του περιβάλλοντος.

Ούτως ή άλλως, η ειρήνη δεν είναι τίποτε άλλο από το εισητήριο για μια νέα πολεμική σύγκρουση, είτε εσωτερική, είτε εξωτερική. ‘Δούλους ἐποίησε’ η ειρήνη, θα έλεγε ο Ηράκλειτος.

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ

Αριστοτέλης. Πολιτικά.

Αριστοτέλης. Ηθικά Νικομάχεια.

Bowles, N. (2014). Government and Politics of the United States. London: Palgrave.

Brogan, H. (1999).The Penguin History of the USA. New York: Penguin.

Καντ, Ι. (1992).Για την Αιώνια Ειρήνη Αθήνα: Αλεξάνδρεια.

Ηρόδοτος.Ιστορίαι

Θουκυδίδης.Ιστορίαι

Irving, D. (2001).Hitler's War. London: Focal Point

Khan, C., H.. (2008).Art and Thought of Heraclitus. Cambridge: CUP

Mader, S.,S. (2008).Human Biology. New York: McGraw Hill

Manning, A. (2012).An Introduction to Animal Behaviour. Cambridge: CUP