Τι ακριβώς θα γιορτάσει ο ΕΣ την 25ή Μαρτίου;

Βασική αρχή και της εξωτερικής πολιτικής.

Τι είναι η ζωή; Πράγματι, υπάρχουν αμέτρητοι ορισμοί που εκτείνονται από τον καθαρά βιολογικό και εξελικτικό παράγοντα, μέχρι τον φιλοσοφικό. Σύμφωνα με τον μεγάλο Γερμανό συγγραφέα, Oswald Spengler (2016), ζωή είναι ο κίνδυνος, διότι αυτός κινητοποιεί κάθε οργανισμό. Εύκολα συνδιάζεται η άποψη αυτή, με την ψυχαναλυτική εξήγηση των κινήτρων. Κατά  τον Φρόυντ (2011), η αρχή της δυσφορίας κινητοποιεί τον οργανισμό. Επιπλέον, επειδή ο τελευταίος συμφωνούσε με τον Δαρβίνο (2011), εύκολα μπορεί να εξαχθεί ο εξής ορισμός: ζωή είναι η ανταπόκριση στις προκλήσεις του περιβάλλοντος, δηλαδή απέναντι στους διάφορους κινδύνους. Το ανθρώπινο χέρι και τα δόντια, τα νύχια μιας τίγρης, το τρομερό στόμα ενός κροκοδείλου, μεταξύ άλλων, είναι πραγματική εκδήλωση της ζωής. Δεν είναι απλώς όπλα, αλλά έκφραση ζωής. Συνεπώς, ο πόλεμος είναι το περιβάλλον της ζωής και η τελευταία, είναι αδιαχώριστη από αυτόν. Δηλαδή, ζωή είναι το λιοντάρι στην ζούγκλα, όχι στον ζωολογικό κήπο.

Βέβαια, τα κράτη, είτε αυτοκρατορίες είτε έθνη-κράτη, απειλούνται αποκλειστικά από άλλα κράτη. Πως επιβιώνει ένα κράτος; Πάνω απ’όλα μέσω του στρατού. Εάν έχει οικονομία χωρίς στρατό, τότε θα γίνει εύκολη λεία απέναντι σε έναν ισχυρό στρατό. Απλό παράδειγμα η καταστροφή της ανατολικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, με την σπουδαία οικονομία και την υψηλή παιδεία της, απέναντι σε κάτι νομαδικές τουρκικές φυλές, που αλώνιζαν στην περιοχή (Kinross, 2003). Αργότερα, οι Τούρκοι κατάφεραν να φτάσουν μέχρι την Βιέννη. Αυτό το οφείλουν αποκλειστικά στον στρατό. Όταν ο στρατός παρήκμασε, άρχισαν σιγά σιγά να τον διοικούν ξένοι (κυρίως Γερμανοί), όπως αναφέρθηκε στο προ-προηγούμενο άρθρο. Όταν λοιπόν, η παρακμή του στρατού ξεπέρασε τα όρια, η Οθωμανική Αυτοκρατορία διαλύθηκε επισήμως. Πάντως, το ‘τουρκικό έθνος’ δημιουργήθηκε πάλι μέσω του στρατού, υπό την ηγεσία του Κεμάλ.

Επιπροσθέτως, η υποταγή και η ταπείνωση της αυτοκρατορίας των Τσινγκ (1644-1912), απέναντι στους Άγγλους, Γάλλους και Ρώσους μεταξύ άλλων λάων, μέχρι την τελική τους πτώση, οφείλεται στην στρατιωτική ισχύ. Έχει αποδειχθεί, πως η Κίνα, κατά τους πολέμους του Οπίου, είχε μεγαλύτερο ΑΕΠ από την βρετανική αυτοκρατορία (Gelber, 2003; Kissinger, 2011). Όμως, πολεμικά πλοία, κανόνια και τουφέκια, είχαν οι δυτικοί, ενώ οι Κινέζοι που ανακάλυψαν πρώτοι την πυρίτιδα, την χρησιμοποιούσαν για μη πολεμικούς λόγους. Αργότερα, πάλι ο στρατός έδωσε ζωή στο κράτος. Ο Μάο νίκησε στον εμφύλιο και ίδρυσε την Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, στις 01/10/1949. Μάλιστα, προκάλεσε τις ΗΠΑ στον πόλεμο της Κορέας, συγκρούστηκε όχι μόνο με την Ινδία το 1962, αλλά και με την ΕΣΣΔ το 1969 (Gelber, 2003).

8ος στον κόσμο ο Τουρκικός στρατός.

Προφανώς, ένας Κινέζος με 4000 χρόνια ιστορία, δεν θα σεβαστεί τις ΗΠΑ, ένα κράτος με διάρκεια μικρότερη από κάθε δυναστεία που κυβέρνησε την Κινεζική αυτοκρατορία. Θα τους περιφρονήσει και θα θεωρήσει τον εαυτό του ανώτερο.  Παρόλαυτα, καμία δύναμη δεν τολμάει στα σοβαρά να συγκρουστεί με τις ΗΠΑ στρατιωτικά. Το ίδιο ισχύει και για την Ρωσία. Ο μόνος λόγος που υπάρχει η Ρωσική Ομοσπονδία, είναι αποκλειστικά η στρατιωτική της δύναμη. Τι μίσος και απέχθεια μπορεί να έχει ένας Πολωνός, μια Ουκρανέζα, ή ένας Ούγγρος, για τα εγκλήματα και τους διαμελισμούς από την Ρωσική αυτοκρατορία και της ΕΣΣΔ (Bushkovitch, 2016); Παρόλαυτα, ούτε κατά διάνοια δεν σκέφτεται κάποιος στα σοβαρά να συγκρουστεί μαζί τους. Τίποτα δεν εκφράζει καθαρότερα την ουσία από αυτό που είπε ο Huntington (1999):

«η Δύση κυριάρχησε στον κόσμο όχι με την εφαρμογή των ιδεών της ή των αξιών ή της θρησκείας, αλλά μάλλον με την υπεροχή της στην εφαρμογή οργανωμένης βίας. Οι δυτικοί συχνά ξεχνούν αυτό το γεγονός, οι μη δυτικοί, ποτέ».

Συνεπώς, η ζωή του κράτους οφείλεται στον στρατό του. Μπορεί μάλιστα να λεχθεί, πως, ζωή είναι ο στρατός του. Ο επιτυχημένος στρατός βασίζεται στην άριστη και αποκλειστικά επαγγελματική εκπαίδευση των σύγχρονων όπλων. Το ηθικό του στρατού, δηλαδή η ψυχολογία του, οπότε και το θεμέλιο του, βασίζεται στην εμπειρία, όχι σε ναρκισσιστικές δηλώσεις κενών πολιτικών και στρατιωτικών, του τύπου ‘υπεράσπιση εθνικής κυριαρχίας’, ‘θα υπερασπιστούμε τα σύνορα μας’, μεταξύ άλλων, ενώ στην πράξη γίνονται ακριβώς τα αντίθετα.

Σχεδόν 200 έτη πέρασαν από την Ελληνική Επανάσταση του 1821.

Αλέξανδρος Υψηλάντης

Την 25ή Μαρτίου, γιορτάζεται η έναρξη της ζωής του κράτους. Γιορτάζεται η έναρξη του αγώνα, η πάλη, δηλαδή η ίδια η ζωή, και όχι η απλή νομική αναγνώριση της Ελλάδος ως κράτος, στις 3-02-1830. Η επανάσταση αυτή, βασίστηκε στην πολεμική σύγκρουση και στην διπλωματία. Για την γελοιότητα της σύγχρονης ‘Ελληνικής διπλωματίας’ - αν  υπάρχει κάτι τέτοιο - και τους τραγικούς χειρισμούς της, έχουν γίνει αναφορές στο παρελθόν. Ας εξεταστεί, το αν ο ΕΣ έχει σχέση με το 1821.

Επειδή ο κόσμος δεν είναι φιλανθρωπικό ίδρυμα, όταν ένας άνθρωπος εργάζεται πρέπει να αιτιολογεί και έπειτα να δικαιολογεί τον λόγο που αμοίβεται από το αφεντικό του. Το ίδιο ισχύει και για οργανισμούς και ινστιτούτα κάθε τύπου, πόσο μάλλον όταν αυτά συσχετίζονται με το δημόσιο, δηλαδή τα χρήματα του κράτους. Ένα παράδειγμα πάντα βοηθάει: ένας φύλακας, που εργάζεται σε εταιρεία ασφαλείας (security) και προστατεύει για παράδειγμα ένα εργοστάσιο, αιτιολογεί την ύπαρξη της θέσεως του, διότι κάποιος πρέπει να είναι παρόν και να φυλάει τον χώρο. Δικαιολογεί δε, δίνοντας το παρόν κάθε φορά, αποτρέπωντας την εισβολή οποιουδήποτε προσπαθήσει να εισέλθει στον χώρο που του ανατέθηκε. Φυσικά, το εάν ο εισβολέας θέλει να ληστέψει τον εξοπλισμό ή εάν θέλει να βρει φαγητό σε κάποιο ψυγείο, δεν αφορά τον φύλακα. Από την στιγμή λοιπόν που τηρεί τις προϋποθέσεις για να έχει την θέση εργασίας, και από την στιγμή που υλοποιεί την αποστολή του με επιτυχία, αξίζει να πληρώνεται από την εταιρεία που εργάζεται.

Ποιός είναι ο ρόλος του ΕΣ; Όποιος έκανε την στρατιωτική του θητεία, λογικά, έλαβε στο ΚΕΝ. το “Διακλαδικό Εγχειρίδιο Νεοσύλλεκτου Οπλίτη” του ΓΕΣ. Εκεί (2015.σ1), γράφει:

“Η αποστολή των Ενόπλων Δυνάμεων είναι η εξασφάλιση της άμυνας της χώρας και η υπεράσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας και της εδαφικής ακεραιότητας της πατρίδας” (1).

Ο ρόλος του ΕΣ είναι η φύλαξη των συνόρων και της εθνικής κυριαρχίας της χώρας. Άρα, εξαρχής δεν θα έπρεπε να μπαίνει κανένας παράνομα στην Ελλάδα, είτε λόγω πολέμου είτε ως μεταβατικό προορισμό για κάποια άλλη χώρα. Οι στρατιωτικοί πληρώνονται, για να φυλάνε τα σύνορα.

         Παρόλαυτα, κάθε μέρα ξένοι παραβιάζουν τα σύνορα, κάποιοι από πραγματική ανάγκη, αλλά και κάποιοι απλώς για τα ευρωπαϊκά επιδόματα. Όμως, μεταξύ τους βρίσκονται και τρομοκράτες, όπως ο μακελάρης του Παρισιού (1). Παρόλαυτα, οι ‘αξιωματικοί’ του ΄Πολεμικού’ Ναυτικού και όλα τα στελέχη του ΕΣ, πληρώθηκαν κανονικότατα για τις ‘υπηρεσίες’ τους. Άλλο ένα παράδειγμα, είναι ότι μόνο σε μια ημέρα, η Τουρκία έκανε 107 παραβιάσεις στο Αιγαίο (2).  Δεν έχει νόημα να αναφερθούν παραπάνω παραδείγματα.

Τα ΜΜΕ της κυβερνήσεως, αλλά και διάφοροι πατριδολάγνοι, παρουσιάζουν την ‘Πολεμική Αεροπορία’ ότι αναχετίζει τους Τούρκους. Την ίδια μέθοδο ακριβώς κάνουν και στις αμέτρητες ναυτικές παραβιάσεις. Στην ουσία, πρόκειται για συγκεκαλυμμένη ήττα, η οποία παρουσιάζεται ως νίκη. Είναι μια κλασική μέθοδος του μπολτσεβικισμού και θυμίζει την στρατηγική που ακολούθησε ο Λένιν, για την συνθήκη του Μπρέστ-Λιτόφσκ (βλέπε προ-προηγούμενο άρθρο). Πραγματική, δηλαδή ουσιαστική υπεράσπιση, γίνεται όταν ο εχθρός δεν τολμάει καν να παραβιάσει τα σύνορα. Καμία αεροπορία δεν παραβιάζει τον εναέριο χώρο των ΗΠΑ ή του Ισραήλ, διότι θα υποστεί τις συνέπειες. Επιπροσθέτως, το ρωσικό αεροπλάνο που κατέρριψε η Τουρκία, όπως επίσης και τα πρόσφατα γεγονότα μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν.

     Έπειτα, την γελοιότητα των Πρεσπών, την ψήφισε και ο νέος Υπουργός Άμυνας, που φυσικά στο επάγγελμα είναι στρατιωτικός. Προφανώς, κανένας δεν εξεπλάγην με τις  ψήφους από τα στελέχη του Σύριζα, υπέρ της ‘συμφωνίας’, αλλά ο Ελληνικός λαός, θα περίμενε κάτι διαφορετικό από έναν ᾽Στρατηγό᾽. Αυτό οφείλεται στην συστηματική προπαγάνδα που εφαρμόζεται τόσα χρόνια, με μεγάλη επιτυχία. Δηλαδή, στην δημιουργία εντυπώσεων, ότι ο ΕΣ πράγματι παράγει έργο και υπερασπίζεται τα σύνορα. Όμως, οι Πρέσπες είναι η απόδειξη πως παραβιάστηκε η ᾽εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας᾽, που τάχα, φυλάει ο ΕΣ.

Ψηφίζοντας τις Πρέσπες. Μάχιμη υπηρεσία

Εάν κάποιος θέλει να δει στρατιωτικό έργο, ας κοιτάξει στο Ισραήλ. Ο Εβραϊκός στρατός, είναι ένα άριστο παράδειγμα πως πρέπει να χρησιμοποιείται για τα συμφέροντα του κράτους. Η παρακμή του ΕΣ δεν έχει να κάνει καθόλου με τον εξοπλισμό και τα χρήματα που δαπανώνται για τον στρατό. Έχει να κάνει με την μετατροπή στρατιωτικών, σε δημόσιους υπαλλήλους.

Όταν ένας ‘Στρατηγός’, 'βαράει' προσοχή σε έναν Υπουργό που ψήφισε την ανοησία των Πρεσπών, είναι αστείο να θεωρηθεί ως τέτοιος, με την έννοια της λέξεως. Αυτομάτως ακυρώνει τον Γρηγόριο Ζαλύκη, (ιδρυτή τη οργανώσεως ‘Ελληνόφωνου Ξενοδοχείου’ που οδήγησε στην δημιουργία της Φιλικής Εταιρείας), τον Εμμανουήλ Παππά και πόσους άλλους. Δηλαδή, ακυρώνει και προσβάλει ακριβώς αυτούς που έδωσαν ύπαρξη στο κράτος και που δίνουν αξία στην έννοια του αγώνα. Όποιος πήγε στον στρατό, γνωρίζει ότι βασιλεύει η απόλυτη αναξιοκρατία, και αυτό δεν είναι προσωπική εμπειρία, αλλά κοινή άποψη, για όσους πήγανε και δεν πάσχουν από προκαταλήψεις και αυταπάτες.

    Αντίθετα, και μόνο που η πλειοψηφία του ΕΣ αποτελείται από στρατιώτες που δεν θέλουν να κάνουν την θητεία τους, μαρτυράει την μη λειτουργικότητά του. Η υποχρεωτική στρατιωτική θητεία είναι χρήσιμη μόνο εάν είναι πραγματικά στρατιωτική, όπως στο Ισραήλ. Οι αγγαρείες, το σκούπισμα, το σφουγγάρισμα και η κάθε είδους ανοησία που κάνει ένας στρατιώτης Ι1 εκεί μέσα, δεν έχει καμία σχέση με την άμυνα της Ελλάδος, αλλά με την διατήρηση των κτιρίων (στην πλειοψηφία ερειπίων), και την αποφυγή πληρωμής προσωπικού για αυτές τις εργασίες. Ο ΕΣ, μεταξύ άλλων, δεν προστατεύει τα σύνορα, αλλά αποδέχεται εξευτελιστικές παραβιάσεις από τους Τούρκους και τους Σκοπιανούς. Χρησιμοποιεί την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία, όχι για να εκπαιδεύσει στρατιωτικά τους πολίτες, (άλλωστε οι δούλοι δεν πρέπει να γνωρίζουν από άμυνα), αλλά ως ένα μέσο συγκαλήψεως της δουλείας που επιβάλλει το σύνταγμα μόνο στους άνδρες, παραβιάζοντας έτσι το άρθρο 4.2, που μιλάει για ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις Ελλήνων και Ελληνίδων. 

Δεν κάνει τίποτα για την προστασία της Μακεδονίας, της Θράκης και των νησιών, όμως απαιτεί από τους Μακεδόνες, τους Θράκες και τους νησιώτες, να ‘υπηρετήσουν’ (δηλαδή να γίνουν δούλοι) ενός μη λειτουργικού μηχανισμού, που ασχολείται με οτιδήποτε άλλο, παρά με την αποτελεσματική προστασία του κράτους. Μάλιστα, για πρώτη φορά στην ιστορία, οι δούλοι πληρώνουν για την δουλεία τους. Το κόστος για μια θητεία σε οικογένεια χωρίς ‘βύσμα’, μπορεί να ξεπεράσει και τα 3000 ευρώ (3). Θα μπορούσαν, αυτοί οι μήνες και τα λεφτά, να δαπανηθούν σε μία πραγματική στρατιωτική θητεία, όχι σε ανούσια επιδόματα ‘αξιωματικών’ , ή στον μισθό ενός 'Συνταγματάρχη επικεφαλής του συνεργείου ψησίματος' (4).

Στις 1/8/2017 ο Θεόδωρος Πάγκαλος, δήλωσε πως:

‘ο στρατός του Κυρίου Καμμένου είναι ατσαλάκωτος…δεν πάει πουθενά όπου μπορεί να εκτεθεί…κάνει μόνο παρελάσεις και παρουσιάσεις όπλων στον Υπουργό…είναι στρατός οπερέτας…ενώνω τις ευχές μου…να μην μας δοθεί η ευκαιρία να δοκιμάσουμε το αξιόμαχο του…στην Ελλάδα  υπάρχει ένα κατάλοιπο της Χούντας να μην τολμάς να λες τίποτα εναντίον του στρατού’ (5).

Προφανώς, έχει απόλυτο δίκιο. Ο στρατός, θα ασχοληθεί για άλλη μια φορά με τις παρελάσεις, την ίδια ώρα που υπογράφτηκαν οι Πρέσπες και οι Τούρκοι παραβιάζουν συνέχεια το Αιγαίο, και πόσων άλλων καθημερινών αποτυχιών του ΕΣ.

Ας αναλογιστεί κανείς το επίπεδο ψυχοπαθολογίας, όσων νομίζουν πως ο σημερινός ΕΣ του Καμμένου και του Αποστολάκη, συσχετίζεται με τον Αλέξανδρο Υψηλάντη, τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, τον Γεώργιο Καραϊσκάκη, την Λασκαρίνα Μπουμπουλίνα, τον Εμμανουήλ Παππά, τον Αθανάσιο Διάκο, τον Οδυσσέα Ανδρούτσο και τον Μάρκο Μπότσαρη, μεταξύ πλήθος άλλων.

Έτσι λοιπόν, όπως εφαρμόζεται η καβαφική ειρωνία στο ποίημα του ‘Στα 200 π.Χ.’, συγκρίνοντας την δόξα της πανελλήνιας εκστρατείας του Αλεξάνδρου, με την άρνηση της Σπάρτης να μετέχει σε αυτήν, γράφοντας: ‘Για Λακεδαιμονίους να μιλούμε τώρα!’, θα κλείσει το άρθρο με μια σύγκριση των ηρώων του 1821 με τους σημερινούς στρατιωτικούς, λέγοντας: ‘Για καραβανάδες να μιλούμε τώρα!’

ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ:

Bushkovitch, P. (2016). Ιστορία της Ρωσίας. Αθήνα: Αιώρα

    Γ.Ε.Σ. (2015) “Διακλαδικό Εγχειρίδιο Νεοσύλλεκτου Οπλίτη” 

    Darwin, C. (2011).On the origin of species by means of natural selection, or, The preservation of favoured races in the struggle for life. Oxford: Benediction Classics.

    Gelber, H., G. (2009). Ο Δράκος της Ασίας: Η Κίνα και ο Κόσμος από το 1100 π.Χ. Έως Σήμερα. Αθήνα: Ψυχογιός

    Kinross, P. B. (2003).The Ottoman Empire. London: Folio Society.

    Spengler, O. (2016).The hour of decision: Germany and world-historical evolution. London: Routledge.

Φρόυντ, Σ. (2011). Πέραν της Αρχής της Ηδονής. Αθήνα: Νίκας

 Kissinger, H. (2011). OnChina. New York: Penguin

1) https://www.dimokratiki.gr/16-11-2015/pos-perase-apo-ta-ellinika-sinora-o-makelaris-tou-parisiou/

2) https://www.news247.gr/amyna/ti-mas-ypenthymisan-oi-107-toyrkikes-paraviaseis-poy-eginan-chthes-sto-aigaio.6677182.html

3) http://www.pontos-news.gr/article/11038/poso-kostizei-enas-fantaros-stin-elliniki-oikogeneia

4) https://www.youtube.com/watch?v=j_r5ZfDiwSU

5) https://www.youtube.com/watch?v=X_Pdu1UlZ94