Η Άνοδος της Κίνας

Έχει αναφερθεί πολλάκις, ότι, σύμφωνα με το ΔΝΤ, το 2029 η Κίνα θα είναι επίσημα η πρώτη οικονομία του κόσμου (1). Φυσικά, σε πολιτισμό, υπερέχουν εδώ και χιλιετίες από τους Δυτικοευρωπαίους και τους Αμερικανούς (Durant, 1969; Gebler, 2009). 

Άλλες μακροοικονομικές έρευνες, δείχνουν ότι όταν και η Ινδία ξεπεράσει τις ΗΠΑ σε οικονομία, το 2060, η Κίνα θα έχει δ ι π λ ά σ ι ο ΑΕΠ από τις ΗΠΑ. Άρα, ο πλούτος της θα είναι όσο το άθροισμα της Αμερικής και της Ινδίας (2). 

Η επαναφορά της Κίνας, είναι υπερβολικά σημαντική: αποτελεί την ταπείνωση των τριών Αβρααμικών θρησκειών, της δυτικής δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μ α ζ ί.

Εάν μια γενεά είναι περίπου τριάντα χρόνια, τότε σε λιγότερο από δύο γενεές οι Κινέζοι κατάφεραν να γελοιοποιήσουν τους χριστιανούς δημοκράτες της Δύσης. 

Αυτό το μοναδικό επίτευγμα στην ιστορία, θα μπορούσε να γίνει μόνο από έναν τέτοιο λαό: γενναίο, περήφανο και ιστορικότατο (Κισσιντζερ, 2011).

Είναι γνωστό ότι η δυτική δημοκρατία, διαδόθηκε από την υπερεπέκταση των αυτοκρατοριών της Μεγάλης Βρετανίας, της Γαλλίας και της Αμερικής (Ferguson, 2007).

Λαοί που δεν είχαν καμία σχέση με τη δημοκρατία, όπως οι Έλληνες, οι Εβραίοι, ο ισλαμικός κόσμος, οι Ιάπωνες κ.α., υιοθέτησαν το ξενόφερτο πολίτευμα.

Στον αντιαποικιακό αγώνα, δεκάδες κρατίδια έγιναν ‘δημοκρατίες’ για να αποτινάξουν τους Δυτικούς αφέντες τους. Μία από αυτές είναι η Ζάμπια, που πολέμησε κατά των Άγγλων. Όμως, τώρα είναι η τέταρτη αφρικανική χώρα που χρωστάει στην Κίνα και έχει μετατραπεί σε κινεζική αποικία.

Αξίζει να αναφερθούν κάποιες γενικές και ουσιαστικές πληροφορίες για την Κίνα, που λογικά είναι άγνωστες στην πλειοψηφία του κόσμου. 

Σε μια καθυστερημένη χώρα όπου ο Μπάιντεν αναφέρεται ακόμα ως «Πλανητάρχης» (3), ένας όρος που έληξε εδώ και περίπου είκοσι χρόνια, είναι αναμενόμενο να μην γνωρίζει κάποιος σημαντικά πράγματα για τη νέα υπερδύναμη. 

Οπότε, στόχος αυτής της ανάρτησης είναι να παρουσιαστούν κάποιες ενδιαφέρουσες πληροφορίες για την Κίνα, που επηρεάζουν την πορεία του κόσμου. Προτού γίνουν οι αναφορές, αξίζει να δει κάποιος την κατάσταση της δημοκρατίας, έτσι ώστε να μπορεί να κάνει συγκρίσεις.

Η Σύγχρονη Δημοκρατία

Η Δημοκρατία σήμερα, είναι ένα κουρέλι εκφυλισμού. Αποτελείται από γελοίες μαριονέτες, τύπου Μπάιντεν, Μητσοτάκη και Μέρκελ. Στην Ελλάδα ειδικά, διοικείται από κοτζαμπάσηδες, πολύ χειρότερους από κάτι σκουπίδια όπως ο Κολλέτης και ο Μαυροκορδάτος (Παναγόπουλος, 2009). 

Σκουπίδι κοτζαμπάσης

Με βάση τα ποσοστά αποχής, είναι κυβερνήσεις μειοψηφίας. Στις τελευταίες εκλογές, η συμμετοχή ήταν στο 57.78%. Έτσι, το πρώτο «κόμμα» με μεγάλη διαφορά είναι αυτό της αποχής, με 42.22%. Η κυβέρνηση ηλιθίων του Πρωθυπουργού, απέσπασε το 39.85% από το σύνολο του 57.78%. Το τελευταίο αυτό ποσοστό, ήτοι το σύνολο των ψηφοφόρων, είναι 5.769.644. Το 39.85% των ψηφοφόρων της ΝΔ αντιστοιχεί σε 2.252.411 ψήφους (4).

Ο συνολικός πληθυσμός σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, είναι 10.816.286. 

Άρα, η κυβέρνηση των κοτζαμπάσηδων, στο αποκορύφωμα της, ήταν κυβέρνηση μειοψηφίας.

Τα κράτη αυτά είναι νομικίστικα, οπότε στερούνται ουσίας και σεβασμού. Αυτό το γνωρίζουν και οι ίδιοι, για αυτό και για να δικαιολογήσουν τις τραγελαφικές πολιτικές τους, αναφέρονται σε οτιδήποτε άλλο πέραν του κρατικού σεβασμού: περιβαλλοντολογικές φλυαρίες, νομικισμοί που βασίζονται στα ανθρώπινα δικαιώματα, τον κορωνοϊό και άλλα πολλά.

Η σύγχρονη NKVD της «πολιτικής ορθότητας», είναι πλέον ασταμάτητη. Καταφέρνει να διώξει τον διάσημο Κλινικό Ψυχολόγο Jordan Peterson από το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ (5), αφαιρεί βραβείο που είχε δοθεί πριν από χρόνια στον υποστηρικτή των ΛΟΑΤΚΙ, Richard Dawkins, για «Τρανσφοβικούς λόγους» (6), πολεμάει με πάθος τον Watson, τον γίγαντα της επιστήμης που «έσπασε» τον κώδικα του DNA (7).

Τα παραδείγματα μπορούν να είναι εκατοντάδες, οπότε δεν έχουν νόημα παραπάνω αναφορές.

Η στρατολόγηση πλέον, γίνεται από μικρή ηλικία. Ένα νέο σχολικό βιβλίο στις ΗΠΑ, ονόματι «Critical Race Theory», τείνει να γίνει πλέον υποχρεωτικό στα σχολεία (8). Το βιβλίο είναι ένας σύγχρονος δογματικός μαρξισμός. 

Αυτή η αηδία σύντομα θα έρθει και στην Ευρώπη, ειδικά στην Ελλάδα, που πιθηκίζει κάθε ανοησία που βγαίνει στις ΗΠΑ.

Στη Δύση, πλέον, οι μεγάλες εταιρείες καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τα εκλογικά αποτελέσματα. Η επικοινωνία ελέγχεται από τη Google, το Facebook, το Twitter και οποιαδήποτε άλλη μεγάλη εταιρεία.

Παραδείγματος χάριν, το Τουίτερ. Αυτή η εταιρεία αποφάσισε να στερήσει την πρόσβαση στον Πρόεδρο Τραμπ «επειδή είναι ενάντια στους κανόνες της κοινότητας» και επειδή (υποτίθεται), επηρέασε τους Αμερικάνους για την «τρομοκρατική εισβολή στο Καπιτώλειο» (9).

Όμως, ο Χομεϊνί του Ιράν, που γράφει τακτικά στο Τουίτερ, ζητώντας τον αφανισμό του Ισραήλ, έχει κανονικά λογαριασμό. 

Μάλιστα, ένας Εβραίος δημοσιογράφος ρώτησε την εκπρόσωπο του Τουίτερ, πως είναι δυνατόν να έχει ο Χομεϊνί λογαριασμό όταν γράφει τέτοια πράγματα. Του απάντησε, ότι δεν είναι ενάντια τους κανονισμούς της κοινότητας (10).

Άρα, μπορεί ο Χομεϊνί να ζητά επίσημα την καταστροφή του Ισραήλ και να στηρίζει ανοιχτά πολέμους κατά του Ισραήλ, ενώ ο Τραμπ, ο εκλεγμένος Πρόεδρος των ΗΠΑ, απαγορεύεται.

Αυτή η προσέγγιση είναι αρκετά θετική, διότι δείχνει τον ολοκληρωτισμό του δημοκρατικού συστήματος.

Διάφορες σελίδες και εφαρμογές μολύνουν τη νεανική ψυχή, μετατρέποντας τους σε μαλθακές υπάρξεις, ανίκανες να επιβιώσουν υπό κανονικές συνθήκες. Τα παιδιά (και όχι μόνο), μεγαλώνουν εκπορνεύοντας τον εαυτό τους για επιδοκιμασίες σε διάφορες σελίδες, όπως το Instagram, το Facebook, το TikTok και το Youtube. Οι συνέπειες του εκφυλισμού είναι απρόβλεπτες.

Σύμφωνα με έρευνα, το Instagram έχει το χειρότερο αντίκτυπο: αυξάνει το άγχος, την κατάθλιψη, τη μοναξιά, διαταράσσει τον ύπνο, αλλοιώνει την εικόνα του σώματος μεγαλώνοντας τα ποσοστά δυσφορίας, όπως επίσης, χρησιμοποιείται και ως μέσο εκφοβισμού (11). 

Η έρευνα των  Hendriks, Wilmsen, Dalen & Gebhart (2020), δείχνει ότι οι νέοι αυξάνουν σε επικίνδυνα επίπεδα τη χρήση αλκοόλ, λόγω αναρτήσεων στο Instagram. 

Η μελέτη των Razak et al. (2020), βρήκε ότι νεαροί φοιτητές, αλλάζουν τη γνωστική τους αντίληψη, ως προς συμπεριφορές που σχετίζονται με την υγεία, λόγω του Instagram.

Η έρευνα της Turner (2015), ανακάλυψε ότι διατροφικές διαταραχές (όπως η νευρική ανορεξία και η ψυχογενής βουλιμία), προωθούνται μέσω Instagram.

Τελευταία έρευνα που θα αναφερθεί για το Instagram, είναι αυτή των Wagner, Alfaro & Bryant (2016). Μελέτησαν τις επιδράσεις, που έχουν οι αναρτήσεις αυτοπορτραίτου (αυτό που ο κάθε ανελλήνιστος αναφέρει ως «selfie»), στην εικόνα του σώματος, με δείγμα νέες κοπέλες. Βρήκαν, ότι αυξάνεται η δυσαρέσκεια του ατόμου, νιώθοντας μειονεκτικά για το σώμα του.

Το καλύτερο όμως παράδειγμα, που αντιπροσωπεύει τον εκφυλισμό της Δημοκρατίας αλλά και την ανικανότητα των αρχών, είναι το Tiktok.

Είναι γνωστό ότι η εφαρμογή αυτή, είναι κινεζική. Αποτελεί επίσης μεγάλη απειλή για τα προσωπικά δεδομένα των χρηστών, με αποτέλεσμα αρκετές χώρες, όπως οι ΗΠΑ, να έχουν αποπειραθεί να την περιορίσουν. Απευθύνεται κυρίως σε παιδιά και νέους. 

Χαρακτηρίζεται ως πόλος έλξης παιδόφιλων (12). Σύμφωνα με τον Μανώλη Σφακιανάκη, τον πρώην προϊστάμενο της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος της ΕΛ.ΑΣ., το TikTok είναι «η χαρά του παιδόφιλου» (13).

Η ίδια η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, προειδοποίησε τον κόσμο ότι το TikTok είναι πεδίο δράσης παιδόφιλων (14). Ο Διευθυντής της Δίωξης, προέτρεψε τους γονείς να προσέχουν για τη δραστηριότητα των παιδιών τους στην εφαρμογή (15). Μάλιστα, τόνισε πως, «ευτυχώς», τα περιστατικά στην Ελλάδα είναι λίγα.

Φαίνεται, ότι δεν πέρασε από το μυαλό κανενός, να απαγορευτεί η εφαρμογή απευθείας, εφόσον αποτελεί κίνδυνο για κάτι τόσο σοβαρό. Με την απαγόρευση του εκφυλισμού, δεν θα υπήρχαν περιστατικά. Οπότε, η δήλωση πως «ευτυχώς» υπήρξε μικρός αριθμός περιστατικών (με άλλα λόγια είτε κινδύνευσαν, είτε βιάστηκαν είτε παρενοχλήθηκαν παιδιά), εκφράζει τη σημερινή κατάσταση.

Αυτή η παρακμή, θα έχει τεράστιες συνέπειες στο μέλλον. Στο παρελθόν, οι άνθρωποι μεγάλωναν με προσεγγίσεις που αποσκοπούσαν στην εγκράτεια και το συναισθηματικό έλεγχο. Δεν έχει σημασία αν πρόκειται για την παιδεία της περιπατητικής σχολής, τον στωικισμό, την ελληνική θρησκεία, την ορθοδοξία, τον καθολικισμό ή οτιδήποτε άλλο. Πάντως, αποσκοπούσαν στην εγκράτεια.

Τώρα, ενθαρρύνεται η παρορμητικότητα, ο συναισθηματισμός, ο ναρκισσισμός, η ασυγκράτητη αυτοπροβολή και πάνω από όλα, ο υπερκαταναλωτισμός.

Στις μεγάλες συγκρούσεις που έρχονται, στον κόσμο δηλαδή όπου υπάρχει πραγματική δικαιοσύνη (η βία και το δίκαιο του ισχυρού), η πλειοψηφία των μαλθακών αυτών παρασιτικών υπάρξεων, θα εκλείψει. 

Βέβαια, τα προβλήματα που προκαλούν αυτές οι εφαρμογές υπάρχουν και στην Κίνα. Όμως, οι Κινέζοι έχουν φτιάξει το δεύτερο Σινικό Τοίχος: απαγορεύεται η χρήση των συγκεκριμένων εφαρμογών. Έχουν τις δικές τους αντίστοιχες που ελέγχονται από το Κομμουνιστικό Κόμμα. Φυσικά, η κουλτούρα τους είναι υπερβολικά πολύ πιο ανθεκτική και σταθερή.

Λόγω του εκφυλισμού των ΗΠΑ και της Δύσης, που (υποτίθεται) ηγείται ο Μπάιντεν και η Χάρις, αλλά και της ραγδαίας ανόδου της Άπω Ανατολής, μπορεί να περιμένει κανείς τη διάδοση του Κινεζικού μοντέλου επί του πτώματος της Δημοκρατίας.

Η Γλώσσα

Από τις 6.500 γλώσσες που υπάρχουν στον κόσμο, τουλάχιστον 300 ομιλούνται στην αυτοκρατορία της Κίνας. Η επίσημη είναι τα μανδαρινικά [υπάρχουν δύο ονομασίες: Χάνγιου（汉语）,και Τζόνγκουεν 中文)] . 

Η γλώσσα αυτή, είναι σαν την ελληνική: είναι μια λόγια γλώσσα.  Η γραφή, είναι η συνέχεια του συστήματος που αναπτύχθηκε κατά τη δυναστεία των Σαν, δηλαδή το 2.000 Π.Χ., άρα έχει συνέχεια τεσσάρων χιλιετιών, διπλάσια διάρκεια από την αυταπάτη του Χριστιανισμού. 

Επειδή το επίπεδο καλλιέργειας ήταν πάντα υψηλό, η προφορά είναι κυρίως απαλή. Έχει την αντίθετη αίσθηση από τη βαρβαρότητα της Γερμανικής, όπου στο άκουσμα της γίνεται αισθητό το άγριο παρελθόν των βαρβαρικών αυτών φύλων, όταν με τα πελέκια τους κατέστρεφαν τον ελληνορωμαϊκό κόσμο και αργότερα, κατά τον προηγούμενο αιώνα, διέλυαν την Ευρώπη δύο φορές. 

Απουσιάζει η αγριάδα και η ρηχότητα της Τουρκικής, που παραπέμπει σε πρωτόγονες μογγολικές φυλές χωρίς έννοιες και γνώση.

Οι πρώτες λέξεις που μαθαίνει κανείς σε οποιαδήποτε άλλη γλώσσα, δηλαδή το «ναι» και το «όχι», δεν υπάρχουν. Το να χρησιμοποιήσει κάποιος μια τέτοια λέξη, για τον Κινέζο, σημαίνει ότι αγνοεί το Γιν-Γιανγκ. Αγνοεί τον άλλο πώλο. 

Αυτό το απλό παράδειγμα δείχνει το τεράστιο χάσμα που υπάρχει ως προς την κατανόηση του κινεζικού μεγαλείου. 

Που οφείλεται αυτή η θεμελιώδης διαφορά; Το ερώτημα είναι τεράστιο οπότε η απάντηση θα είναι πολύ συνοπτική: στη ρητορική τέχνη. 

Σε αντίθεση με την Ελλάδα, στην Κίνα δεν αναπτύχθηκε ποτέ ρητορική. Οι Έλληνες, ελεύθεροι πολίτες σε βασιλικά/ολιγαρχικά καθεστώτα (Μακεδονία, Σπάρτη) και σε δημοκρατικά (Αθήνα, Κέρκυρα), είχαν την ανάγκη να αναπτύξουν απόλυτες έννοιες που θα είναι κατανοητές από το κοινό. Όπως είπε και ο Δημόκριτος, όταν  «Πάντες ομοδοξούσι και έκαστος επιμαρτυρεί». 

 Έτσι, η Ελληνική γλώσσα, κατέκτησε τον κόσμο με την ακριβολογία της, το βάθος των εννοιών, το πάμπλουτο λεξιλόγιο της, τη μελωδία της, την ταύτιση χαρακτήρα και γλώσσας ως προς την έκφραση. Διότι, είχαν ανάγκη να είναι όσο πιο ακριβολόγοι γίνονταν. Έθεσε τα θεμέλια για τα βαρβαρικά φύλα, που λόγω της ανικανότητας τους να μεταφράσουν έννοιες, μοιραία αντιγράφουν την Ελληνική.

Στην Κίνα, αντίθετα, δεν υπήρξε ποτέ ρητορική. Ακόμα και σήμερα οι δηλώσεις του ευφυέστατου και πράου Προέδρου Σι, είναι αρκετά μετρημένες, αλλά πάντα ουσιαστικές.

Αυτοκρατορία, όχι έθνος-κράτος.

Όταν λοιπόν οι Κινέζοι είχαν αυτοκρατορία, καλλιεργημένη γλώσσα, αρχιτεκτονική και φιλοσοφία, τα βαρβαρικά γερμανικά φύλα της Ευρώπης, δεν υπήρχαν καν, ενώ λίγο μετά την (υποτιθέμενη) εμφάνιση του Ιησού, κατέστρεφαν τον Ελληνορωμαϊκό κόσμο. Τον πολιτισμό δηλαδή, που υποτίθεται πως συνεχίζουν οι ίδιοι (προφανώς δεν ρώτησαν τους Έλληνες και τους Ρωμαίους αν θα συμφωνούσαν σε αυτό, δηλαδή εάν ο Αριστοτέλης θα δεχόταν ότι οι Βάνδαλοι και οι Σάξονες είναι οι συνεχιστές του).

Η Κίνα, μαζί με την Ινδία, έχει τους περισσότερους ανθρωπολογικούς τύπους παγκοσμίως. 

Εάν στην Ελλάδα συναντάει κάποιος κυρίως (και φυσικά όχι αποκλειστικά), μεσογειακούς, διναρικούς και αλπικούς, στην Κίνα υπάρχουν τουλάχιστον είκοσι ανθρωπολογικούς τύπους. 

Η Κίνα είναι μια πολιτιστική αυτοκρατορία, όχι έθνος-κράτος.

Ο Αθεϊσμός ως Θεμέλιο του Κράτους

Η ιδέα ενός Γιαχβέ, που δημιουργεί τον κόσμο σε έξι ημέρες, εξορίζει τον άνθρωπο από τον παράδεισο, μετά στέλνει το γιό του (προϊόν τάχα παρθενογένεσης), τον χλευάζουν σχεδόν όλοι και μετά ανασταίνεται επιστρέφοντας στον παράδεισο, όπως επίσης, η ιδέα ότι ο άγγελος Γαβριήλ μίλησε στον προφήτη Μωάμεθ, φυσικά δεν υπήρξε ποτέ στην Κίνα (Βελισσαρόπουλος 1981). Η θρησκεία, όπως νοείται στη Δύση, είναι απούσα από την ιστορία της Κίνας. Δεν υπάρχει. Ο Βουδισμός, τιμάται ως φιλοσοφία, όχι ως θρησκεία.

Δεν υπάρχει ψυχή

Η αυταπάτη ότι υπάρχει ψυχή, ξεχωριστή ή μη από το σώμα, απουσιάζει από την ώριμη κινεζική σκέψη. Γράφει ο Βελισσαρόπουλος (1981, Τ1, σ204):

«Η ψυχή ως έννοια ξεχωριστή από το σώμα είναι ανύπαρκτη σχεδόν σε ολόκληρη την κινεζική φιλοσοφία, που δε διακρίνει τις οντότητες του κόσμου σε δύο τάξεις. Το πνεύμα είναι μια εκδήλωση των σωματικών λειτουργιών απλώς. Δεν είναι προϊόν της ψυχής»

Με βάση αυτήν τη ρεαλιστική προσέγγιση, οι Κινέζοι, γλίτωσαν και από την άλλη τεράστια ανοησία που έχει επηρεάσει το Δυτικό κόσμο, αυτήν της μεταθανάτιας ζωής.

Οι Ναοί Τιμούν Τους Σοφούς, Όχι Ανύπαρκτους Θεούς. Το Ελληνικό Παράδειγμα.

Υπάρχουν όμως ναοί στην Κίνα, αλλά δεν είναι θρησκευτικοί. Οι ναοί τους τιμούν τους σοφούς. Τον Κομφούκιο, τον Λάο Τσε, τον Μένκιο και όλους όσους θεωρούνται άξιοι

Για τον Κινέζο, είναι αδιανόητο να φιλάει εικόνες ανύπαρκτων προσώπων, να «τρώει τη σάρκα» και να «πίνει το αίμα» του «Κυρίου», σαν πρωτόγονος χριστιανός κανίβαλος (έθιμο που χλευάζουν οι Έλληνες, όπως ο Κέλσος και ο Πορφύριος). Ο Κινέζος τιμάει τους σοφούς και μόνο αυτούς. 

Επί παραδείγματι, ο Κομφούκιος αποτέλεσε επίσημη κρατική φιλοσοφία εδώ και τουλάχιστον 2.000 χρόνια (Βελισσαρόπουλος, 1981). Τιμάτε με ναούς, τελετές και πράξεις σεβασμού εδώ και χιλιετίες. 

Οι απόγονοι του μεγάλου φιλόσοφου, είναι ακόμα άξιοι σεβασμού. Ο 74^ος απόγονος του Κομφούκιου, του Σωκράτη δηλαδή της Κίνας, τιμάτε ακόμα και είναι σύμβουλος της Προέδρου της Ταϊβάν.

Θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο στην Ελλάδα; Υπάρχει ένα ιστορικό παράδειγμα που από μόνο του, δείχνει τη διαφορά επιπέδου. 

Ο Θεόφιλος Καϊρης (1784-1853), από τους πιο γνωστούς λόγιους του «Ελληνικού Διαφωτισμού», που ήταν μάλιστα και χριστιανός μοναχός, είχε προτείνει ότι στις εκκλησίες, ο λαός πρέπει τιμάει τους σοφούς: τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη, τον Σωκράτη, τον Σοφοκλή και όλους τους μεγάλους Έλληνες. 

Η αντίδραση του κλήρου και του κράτους ήταν άμεση: με συνοπτικές διαδικασίες οδηγήθηκε στη φυλακή, όπου και πέθανε (ή τον σκότωσαν) μετά από μικρό χρονικό διάστημα. 

Φυσικά, ο κλήρος αρνήθηκε να τον κηδέψει όπως αρμόζει, οπότε πετάξανε το φέρετρο του στο λοιμοκαθαρτήριο, σαν να ήταν άλλο ένα σκουπίδι (Καράς, 2013). 

Την επόμενη μέρα βεβηλώθηκε και ο τάφος του: χριστιανοί διέλυσαν το πτώμα τεμαχίζοντας το και εν συνεχεία, έβαλαν ασβέστη στα σωθικά του. Δεν σταμάτησαν όμως εκεί: έκλεισαν και το Ορφανοτροφείο που είχε φτιάξει ο ίδιος και τα παιδιά έμειναν άστεγα.

Αυτή η χριστιανική βαρβαρότητα και το μίσος κατά του ελληνικού πολιτισμού, επιπέδου ΙΣΙΣ, δείχνει το χαμηλό επίπεδο της «Ελληνορθοδοξίας», της Εκκλησίας και του βρωμερού κλήρου.

Αποσταθεροποίηση του Εχθρού

Σύμφωνα με τον Σουν-Τζου (孙子), οι μεγάλοι στρατηγοί νικούν χωρίς μάχη. Πράγματι, το να κάνει κάποιος πόλεμο είναι από πολλές πλευρές αντιπαραγωγικό, καταστροφικό και τραγικό. Οπότε, για να αποφευχθεί η σύγκρουση, ή έστω για να καθυστερήσει φέρνοντας την κατάσταση κατά του εχθρού, αξίζουν να δοκιμαστούν άλλες εναλλακτικές.

Όταν το πραξικόπημα των Δημοκρατικών ήταν εν εξελίξει, δηλαδή όταν καίγαν πόλεις, σκότωναν υποστηριχτές του Τραμπ, ανακήρυσσαν το «Αυτόνομο Σιάτλ» και η βία είχε κορυφωθεί, η σοφή ηγεσία της Κίνας, δεν άφησε την ευκαιρία αναξιοποίητη. 

Μέγα σκάνδαλο ξέσπασε όταν αποκαλύφθηκε ότι η τρομοκρατική οργάνωση BLM, χρηματοδοτείται και από την Κίνα, μέσω διάφορων οδών (16) Χρήματα έλαβε και η ιδρύτρια του BLM (17).  

Έτσι λοιπόν, οι σοφοί Κινέζοι, δεν χρειάζεται να ασχοληθούν με το να διαλύσουν τις ΗΠΑ. Ας το κάνουν άλλοι. Η Κίνα, αρκείται στο να εφαρμόζει τη φράση του Σουν Τζου : «προκάλεσε διχόνοια ανάμεσά τους».

Ο Στρατός.

Στην Ελλάδα, από τα αρχαία χρόνια μέχρι και σήμερα, ο γεωγραφικός χώρος καθορίζει τις ανάγκες του στρατού. Οι Έλληνες, έχουν εμπειρία σε τρομερούς εμφύλιους πολέμους (ο Πελοποννησιακός, οι πόλεμοι των Διαδόχων του Αλεξάνδρου, οι εμφύλιες συγκρούσεις στην Κωνσταντινούπολη κ.α.), αλλά και σε τρομερές βαρβαρικές επιδρομές (οι Πέρσες, οι Γαλάτες, οι Γότθοι, οι Ρώσοι, οι Φράγκοι, τα βαρβαρικά σλαβικά φύλα, οι Τούρκοι κ.α.). Αυτό ισχύει και για τα ευρωπαϊκά κράτη.

Η γεωγραφία της Κίνας είναι εντελώς διαφορετική και αρκετά πιο απομονωμένη. Οι τεράστιες μάχες, ήταν κυρίως συγκρούσεις μεταξύ κινεζικών βασιλείων. Από την εποχή που η Κίνα ενώθηκε (το 221 Π.Χ.), κανείς δεν αμφισβήτησε το θρόνο. 

Οι Μόγγολοι του Τζένγκις Χαν, ουσιαστικά οι πρώτοι ξένοι που κατέκτησαν την Κίνα, γρήγορα κινεζοποιήθηκαν. Το αποτέλεσμα ήταν η Κινεζική εξουσία να συνεχιστεί χωρίς παρεμβολές.

Όταν αργότερα κατέκτησαν οι Μαντσού την Κίνα, έγινε ακριβώς το ίδιο πράγμα.

Υπήρχαν ιστορικά κάποιες ενοχλήσεις από την Ιαπωνία ή την Κορέα, αλλά η πραγματική απειλή ήταν μόνο όταν οι Δυτικοί ήρθαν από τη θάλασσα. 

Έτσι, ο Κινεζικός στρατός εξελίχθηκε ουσιαστικά σε αμυντικός. Σε αντίθεση με τη Δύση, που εισέβαλε σε χώρες καθαρά για το κέρδος, οι Κινέζοι αποφάσισαν να βάλουν ένα μεγάλο τοίχος, το πασίγνωστο Σινικό Τοίχος, για να κρατήσουν τους βαρβάρους μακριά. 

Ο Κινεζικός Στρατός, δεν είναι κατακτητικός. Σύμφωνα με τον Κίσσιντζερ (2011), ο στρατός λειτουργεί σαν δάσκαλος. Όταν η Κίνα εισέβαλε στο Βιετνάμ, γράφει, το έκανε για να τους «διδάξει» την ιεραρχία της περιοχής. Αφού νίκησαν, αποχώρησαν.

Η Αντιμετώπιση του Μουσουλμανικού Προβλήματος.

Οι Αμερικάνοι, που έχουν καταστρέψει με πόλεμο το Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Συρία, τη Λιβύη, με οικονομικές κυρώσεις το Ιράν ή με το πραξικόπημα κατά της Αιγύπτου των 100.000.000 κατοίκων, πράξεις που αφορούν ένα πληθυσμό συνολικά άνω των 200.000.000, κατηγορούν την Κίνα για γενοκτονία κατά των Ουιγούρων. Αρκετοί από αυτούς έχουν αποπειραθεί να εισβάλουν παράνομα στην Ευρώπη.

Η πρόσφατη αποχώρηση σημαντικού μέρους του Αμερικανικού Στρατού από το Αφγανιστάν, έχει δημιουργήσει τεράστιο λαθρομεταναστευτικό πρόβλημα. Χιλιάδες έχουν ξεκινήσει για να πάνε στην Ευρώπη (φυσικά μέσω Ελλάδας). 

Η ήττα των ΗΠΑ στο «νεκροταφείο των αυτοκρατοριών» (όπως αποκαλείται το Αφγανιστάν), δημιουργεί νέα λαθρομεταναστευτική κρίση, σε σημείο μάλιστα να έχει διπλασιαστεί ο αριθμός (18). 

Το Αφγανιστάν όμως, μοιράζεται χερσαία σύνορα με την Κίνα. Έτσι, δημιουργείται το αυτονόητο ερώτημα, γιατί δεν πάνε οι Αφγανοί στην Κίνα που είναι δίπλα, αντί να έρθουν στην Ευρώπη; Για αυτό το θέμα, πριν από ενάμιση χρόνο, γράφτηκαν στον ιστότοπο αυτό, τα εξής:

«Το Αφγανιστάν έχει χερσαία σύνορα με τη δεύτερη (και σύντομα πρώτη) οικονομία του κόσμου, την Κίνα. Πράγματι τα σύνορα τους δεν είναι ότι ευκολότερο να διασχίσει κανείς. Όμως, η Καμπούλ απέχει από τη Θεσσαλονίκη περίπου 5000 χιλιόμετρα. Εύλογα λοιπόν αναρωτιέται κανείς γιατί δεν πάνε στη γειτονική χώρα με τόσες θέσεις εργασίας και ταξιδεύουν τουλάχιστον 5000 χιλιόμετρα……. επιθυμώντας να εγκατασταθούν στη Γερμανία ή τη Γαλλία. Ο λόγος είναι απλός. Εάν κάποιος εισβάλει παράνομα στην Κίνα, θα αντιμετωπίσει τις συνέπειες του νόμου, δηλαδή την άμεση απέλαση του ή τον εγκλεισμό του σε στρατόπεδα συγκεντρώσεως [δηλαδή εκπολιτισμού] που υπάρχουν στο Σινγιάνγκ. 

Οι Κινέζοι, ενδιαφέρονται πρωτίστως να διατηρήσουν τον τεράστιο πολιτισμό τους. 

Σε αντίθεση με τους Ινδούς, οι Κινέζοι δεν έχουν φυλετικό σύστημα που να βασίζεται σε κάστες. Άρα, δεν μπορεί κάποιος να τους κατηγορήσει με τα σύγχρονα Δυτικά (δηλαδή μειοψηφικά) κριτήρια του ρατσισμού….. Έχουν όμως πολιτιστικά κριτήρια. 

Για να διατηρηθεί ο πολιτισμός, επιβάλλεται να φυλάσσονται τα σύνορα αυστηρότατα, να εισέρχονται ως ευπρόσδεκτοι όσοι προσκαλούνται και χρειάζονται στη χώρα, όπως οι εκατοντάδες χιλιάδες Δυτικών και άλλων αναπτυγμένων κοινωνιών» (19).

Συμπέρασμα

Οι προκλήσεις του 19^ου αιώνα, ουσιαστικά έληξαν τον 20^ο (Σπένγκλερ, 2004; Fergusson, 2007). Οι Ναπολεόντειοι Πόλεμοι, οι ιδέες της Γαλλικής Επαναστάσεως, η υπερεπέκταση της Μεγάλης Βρετανίας, της αδύναμης Γαλλίας, η δημιουργία της Γερμανικής Αυτοκρατορίας, η άνοδος των ΗΠΑ ως πρώτη οικονομία του κόσμου και η παρακμή της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, μοιραία οδήγησαν στους δύο παγκόσμιους πολέμους, που θα ήταν ορθότερο, να τους ερμηνεύει κάποιος, ως έναν ενιαίο τριακονταετή πόλεμο, σαν αυτόν του 1618-48 (Fergusson, 2007). Με το αίμα που χύθηκε σε αυτόν τον πόλεμο, έληξε και ο 19^ος αιώνας. 

Έτσι λοιπόν, ο 20^ος αιώνας βαδίζει και αυτός προς την ολοκλήρωση του με τις προκλήσεις που δημιούργησε. Το μουσουλμανικό και λαθρομεταναστευτικό πρόβλημα, ο εκφυλισμός της Δύσης, η πτώση της υπερεπέκτασης των ΗΠΑ, η δημιουργία της τεχνητής νοημοσύνης, η μαζική παρακολούθηση κάθε πολίτη, η άνοδος της Ινδίας και της Τουρκίας, η πτώση της δημοκρατίας και η πορεία προς τον Καισαρισμό, η παρακμή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του νομικισμού. 

Μόνο η Κίνα στέκεται με αυτοπεποίθηση σε αυτές τις προκλήσεις: με τον τεράστιο πολιτισμό της, τον ώριμο και παραγωγικό λαό της, το αυτοκρατορικό πολίτευμα της, την ισχυρή της ηγεσία που είναι προϊόν της πολιτιστικής επαναστάσεως του Μάο, την τεχνολογική της πρωτοπορία, τα πυρηνικά της όπλα και τον τεράστιο πληθυσμό της. 

Αυτή είναι η πορεία της συμβουλής του Σουν Τζου: «προσέλκυσε τους με την προοπτική του κέρδους, νίκησε τους με τη σύγχυση».

Ferguson, N. (2007). Ο Πόλεμος Στον Κόσμο. Ελληνική Έκδοση. Αθήνα: Ιωλκός

Gelber, H. G. (2009).Κίνα: Ο Δράκος της Ασίας. Αθήνα: Ψυχογιός.

Hendriks, H., Wilmsen, D., van Dalen, W., & Gebhardt, W. A. (2020). Picture Me Drinking: Alcohol Related Posts by Instagram Influencers Popular Among Adolescents and Young Adults. Frontiers in Psychology, 10. https://doi.org/10.3389/fpsyg.2019.02991 

Καράς, Γ. (2013).Θεόφιλος Καΐρης. Ο επιστήμονας, ο φιλόσοφος, ο αιρετικός. Μια εξέχουσα μορφή των νεοελληνικών γραμμάτων. Αθήνα: Gutenberg

Κέλσος.Αληθής Λόγος

Kissinger, H. (2011).On China. New York: Penguin

Ντουράντ, Γ. (1969). Παγκόσμιος Ιστορία του Πολιτισμού. Τ Α. Ελληνική Έκδοση. Αθήνα: Συρόπούλοι 

Παναγόπουλος, Θ. (2009).Τα Ψιλά Γράμματα της Ιστορίας. Αθήνα: Ενάλιος

Πορφύριος.Κατά Χριστιανών

Σουν Τζου. (2008). Η Τέχνη του Πολέμου. Ελληνική Έκδοση. Αθήνα: Οξύ

Spengler, 0. (2004).Η Παρακμή της Δύσης. Αθήνα: Τυπωθήτω

Tanner , E. (2015). Girls, Instagram, and the Glamorization of Self-loathing . Dissenting Voices, 4(1). https://doi.org/https://digitalcommons.brockport.edu/dissentingvoices/vol4/iss1/10

Wagner, C., Aguirre, E., & Sumner, E. M. (2016). The relationship between Instagram selfies and body image in young adult women. First Monday. https://doi.org/10.5210/fm.v21i9.6390 

1) https://www.imf.org/en/News/Articles/2018/07/25/na072618-chinas-economic-outlook-in-six-charts

2) https://asia.nikkei.com/Economy/China-and-India-to-make-up-one-third-of-global-GDP-in-2060-JCER

3) https://www.capital.gr/diethni/3520723/tz-mpainten-oi-protes-prokliseis-gia-ton-neo-planitarxi

https://www.tovima.gr/2021/03/17/opinions/o-mpainten-o-mitsotakis-kai-to-nato/

4) https://www.kathimerini.gr/politics/1033162/epipleon-725-011-polites-protimisan-ti-nea-dimokratia/

5) https://www.theguardian.com/education/2019/mar/20/cambridge-university-rescinds-jordan-peterson-invitation

6) https://medium.com/humanist-voices/who-decides-whats-transphobic-2620846de301 

7) https://www.theguardian.com/world/2019/jan/13/james-watson-scientist-honors-stripped-reprehensible-race-comments. 

8) https://www.newsweek.com/critical-race-theory-banned-these-states-1599712

9) https://edition.cnn.com/2021/01/08/tech/trump-twitter-ban/index.html

10)  https://www.timesofisrael.com/twitter-tells-mks-khameneis-eliminate-israel-posts-dont-violate-its-rules

11) https://www.psychalive.org/worst-mental-health-instagram-facebook-youtube/

12) https://www.buzzfeednews.com/article/ryanhatesthis/tiktok-has-a-predator-problem-young-women-are-fighting-back

13) https://spoilers.gr/m-sfakianakis-to-tik-tok-einai-i-xara-tou-paidofilou/

14) https://eleftheriaonline.gr/local/koinonia/astynomika/item/240846-dioksi-ilektronikoy-egklimatos-pedio-drasis-gia-paidofilous-to-tiktok

15) https://www.lifo.gr/now/greece/dieythyntis-dioxis-ilektronikoy-egklimatos-tik-tok-apotelei-polo-elxis-gia-paidofiloys

16) https://foreignpolicy.com/2020/06/05/us-injustice-protests-china-condemnation-cynical/

https://www.heritage.org/asia/commentary/beijing-funding-riots-america-its-time-investigate

https://thefederalist.com/2020/09/16/chinese-organization-with-communist-party-ties-funds-black-lives-matter-ventures/

17) https://www.washingtonexaminer.com/news/report-blm-co-founders-lobbying-wing-is-funded-by-a-pro-communist-china-group

18) https://foreignpolicy.com/2021/07/14/biden-afghan-withdrawal-europe-refugee-crisis/

https://www.infomigrants.net/en/post/20187/afghan-migrants-to-europe-could-double-in-2020

19) https://leonidaspapanikolaou.blogspot.com/2019/12/blog-post.html

Σοφιστική και Νόμος

Ο σεβασμός απέναντι στους νόμους, θεωρείται αρετή. Ο καλός άνθρωπος, είναι και νομοταγής. Ο παράνομος είναι κακός και πρέπει να τιμωρείται. Η παρανομία είναι κριτήριο για κάποιες ψυχικές διαταραχές (π.χ. διαταραχή αντικοινωνικής προσωπικότητας). Είναι αδιανόητο για ένα κόμμα να τάσσεται ανοιχτά κατά των νόμων. 

 «Ο νόμος σε αυτήν τη χώρα θα εφαρμόζεται για όλους», είπε ο Πρωθυπουργός (1).

Φυσικά, πρόστιμο πληρώνει μόνο ο απλός Έλληνας πολίτης και όχι ο Πρωθυπουργός στους ‘συνωστισμούς’ της Ικαρίας (γεγονός που αναφέρεται για να καλύψει την αποδοκιμασία του λαού, το αποκαλούμενο ‘γιουχάρισμα’). 

Μέχρι και η Χρυσή Αυγή άρχισε να μιλάει υπέρ των νόμων όταν μπήκε στη βουλή: «Δε λέμε να πυροβολούμε τους δύστυχους ανθρώπους, αλλά να εφαρμοστεί ο νόμος», είχε δηλώσει ο Μιχαλολιάκος. 

Ξαφνικά λοιπόν οι λαθρομετανάστες έγιναν ‘δὐστυχοι άνθρωποι᾽ και αυτό που απαιτεί το κόμμα είναι η εφαρμογή του ᾽νόμου᾽. Βέβαια, με βάση την ιδεολογία του εθνικοσοσιαλισμού, οι λαθρομετανάστες είναι Untermensch, δηλαδή φυλετικά σκουπίδια (Χίτλερ, 2006). 

Ακόμα και το ΚΚΕ, που έσυρε τη χώρα σε συμμοριτοπόλεμο και θέλει να πολεμήσει την ‘αστική τάξη’, προτείνει ‘νόμους’ για να αυξήσει τα ποσοστά του (2). 

Κάθε δραστηριότητα του ατόμου καθορίζεται και περιορίζεται από νόμους. Από το που πρέπει να περπατάει ως πεζός, τον τρόπο που μιλάει, τη διασκέδαση του και τη σεξουαλικότητα του. 

Παραδείγματος χάριν, σύμφωνα με το BBC, τα βαρβαρικά φύλα της Γερμανίας είχαν νόμιμη την κτηνοβασία μέχρι και το 2013. Ενώ, σε υπόλοιπες χώρες θεωρείται παράνομη (3). 

Σε περίπτωση που δημιουργηθεί κάτι καινούργιο και δεν υπάρχει νόμος (π.χ. η εφεύρεση και η αγορά δρόνων), τότε επιβάλλεται να δημιουργηθεί ένας νέος.  Ακόμα και ο γάμος είναι μια νομική διαδικασία. Η περιουσία υπάρχει μόνο εάν εξασφαλίζεται νομικά. Η επαγγελματική δραστηριότητα επίσης είναι ένα δίχτυ νόμων.  

Μια εταιρεία τροφίμων επηρεάζεται από εγχώριους νόμους, ευρωπαϊκούς νόμους και νομοθετήματα του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου. Συγκεκριμένο βάρος, σχήμα, υλικά συσκευασίας, υλικά προϊόντος και εργασιακοί νόμοι, είναι ελάχιστα παραδείγματα της διαδικασίας.

Δικηγόροι κατέχουν τις σημαντικότερες πολιτικές θέσεις, όπως αναφέρθηκε σε προηγούμενα άρθρα και έχει ασκηθεί κριτική. 

Στα δικαστήρια, νομικές διαδικασίες και όχι κλινικοί ψυχολόγοι ή ψυχίατροι, αποφασίζουν αν κάποιος είναι ψυχικά ασταθής ή όχι. 

Ο ειδικός δίνει κατάθεση για να επηρεάσει τους ενόρκους και τον δικαστή, κάτι σαν συμβουλευτική και ρητορική τέχνη μαζί. Δεν αποφασίζει αυτός. Έτσι, είναι δεδομένο ότι θα υπάρχουν τραγελαφικά λάθη. 

Επί παραδείγματι, αρκετοί κατά συρροήν δολοφόνοι, που έχουν κάνει πράξεις νεκροφιλίας και καννιβαλισμού (Ντάμερ, Μπάντι κ.α.), ορίστηκαν από το δικαστήριο ως ‘νομικά υγιείς’ (legally sane). Άρα, υπάρχει νομικισμός. 

Ο νέος ιερός χώρος είναι τα δικαστήρια, οι νομικοί είναι οι νέοι κληρικοί κ.α. Βέβαια, ο νομικισμός είναι προϊόν θρησκευτικής παρακμής και αναγκαίο στάδιο που οδηγεί στον καισαρισμό.

Αντίθετα, στους υψηλούς πολιτισμούς της αρχαίας Ελλάδας και της Κίνας, δεν υπάρχει νομικισμός (με τη δυτική έννοια). Αυτό οφείλεται στο ότι δεν είναι προτεσταντικές χώρες.  

Επειδή οι προτεστάντες αρνούνταν τον Πάπα, τον εκπρόσωπο του Γιαχβέ, έπρεπε να βρεθεί ένας νέος τρόπος για να δικαιολογηθεί η αρμοδιότητα της εξουσίας. 

Έτσι, συνδυάστηκε ο προτεσταντισμός με το νομικισμό και ο νόμος έγινε η προέκταση της θρησκείας.  

Σαούλ εκ Ταρσού

Αρχικά, ότι όριζε η θρησκεία έπρεπε να γίνει και νομοθέτημα. Παραδείγματος χάριν, σύμφωνα με τον Σαούλ εκ Ταρσού (γνωστός με το καλλιτεχνικό του ως ‘Απόστολος Παύλος’), οι ομοφυλόφιλοι πρέπει να τιμωρούνται με θάνατο (Προς Ρωμαίους, 1.26-32):

Διὰ τοῦτο παρέδωκεν αὐτοὺς ὀ Θεός εἰς πάθη ἀτιμίας. Αἴ τε γὰρ θήλειαι αὐτῶν μετήλλαξαν τὴν φυσικὴν χρῆσιν εἰς τὴν παρὰ φύσιν, ὀμοίως τε καὶ οἰ ἄρσενες ἀφέντες τῆν φυσικήν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐ τῆ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους, ἄρσενες ἐν ἄρσεσι τὴν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι καὶ τὴν ἀντιμισθίαν ἢν ἔδει τῆς πλάνης αὐτῶν ἐν ἐαυτοῖς ἀπολαμβάμομτες῎Καὶ καθὼς οὐκ ἐδοκίμασαν τὸν Θεὸν έχει ἐν ἐπιγνώσει, παρέδωκεν αὐτοὺς ὀ Θεὸς εἰς ἀδόκιμον νοῦν, ποιεὶν τὰ μὴ καθήκοντα, πεπληρωμένους πάση ἀδικία, πορεία, πονηρία, πλεονεξία, κακία, μεστοὺς φθόνου γόνονον ἔριδος δόλου κακοηθείας, ψιθυστιράς, καταλάλους, θεοστυγεῖς, ύβριστάς, ὐπερηφάνους, ἀλαζόνας, ἐφευρετὰς κακῶν, γονεῦσιν ἀπειθεῖς, ἀσυνέτους, ἀσυνθέτους, ἀστόργους, ἀσπόνδους, ἀνελεήμονας. Οἴτινες τὸ δικαίωμα τοῦ Θεοῦ ἐπιγνόντες, ὄτι οὶ τὰ τοιαύτα πράσσοντες ἄξιοι θανάτοι εὶσίν, οὐ μόνον αὐτὸ ποιοῦσιν, ἀλλὰ καὶ συνευδοκοῦσι τοἴς πράσσουσι.

Έτσι, οι χριστιανοί νομοθέτες της εποχής, έθεσαν τη θρησκευτική επιταγή του Σαούλ ως νόμο (τα ίδια ισχύουν και στο Ισλάμ). Οπότε, η ποινή του νόμου ορίζονταν με βάση τη θρησκεία. Χρειάστηκαν δεκάδες αιώνες για να φθαρεί η επικράτηση του Χριστιανισμού.

Στην πτώση του όμως, ό Χριστιανισμός, γεννάει αναγκαστικά το νομικισμό που τον επηρεάζει από την αντίθετη οπτική. 

Έτσι, με το μήνυμα της Χριστιανικής ισότητας και της αγάπης, γεννιέται το ‘δικαίωμα’, οπότε, αλλάζει και η νομοθεσία και η ομοφυλοφιλία γίνεται αποδεκτή ως ‘αναφαίρετο δικαίωμα᾽. 

Αυτό είναι ένα απλό παράδειγμα, όχι αναλυτικά παρουσιαζόμενο ,αλλά όσο χρειάζεται για να γίνει αντιληπτή η ουσία για τη σχέση θρησκείας και νομικισμού. Όλοι οι αξιότιμοι ειδικοί συμφωνούν ότι ο νόμος είναι άμεσα επηρεασμένος από τη θρησκεία (Doe, 2012; Sandberg, 2014; Ferrari, 2017; Edge, 2018; Condorelli & Domingo, 2021; Knights & Arden, 2021). Οπότε, αξίζει να εξεταστεί.

Προτεσταντικός Νόμος

Η ουσία του Προτεσταντικού νόμου, είναι πολύ απλή. Οι νόμοι πρέπει να είναι σύμφωνοι με τη βίβλο, χωρίς τη μεσολάβηση του Πάπα όμως. Το κράτος δεν είναι οι πολίτες του, αλλά το Λεβιάθαν του Τόμας Χομπς, ουσιαστικά ο Γιαχβέ. Έτσι, επειδή πρέπει να εξασφαλιστεί η ασφάλεια από τους εχθρούς αλλά και από τους εγχώριους εγκληματίες, γράφει ο Χομπς (2008), πρέπει να δοθεί μια συναίνεση με το Λεβιάθαν. 

Για να εξασφαλιστεί η ατομικότητα, θα δημιουργηθούν συμβάσεις με το τέρας αυτό. Δεν υπήρξε η ιδέα ότι το άτομο θα μπορούσε να μετέχει στο κράτος ενεργά, να είναι πολίτης δηλαδή, όχι μόνο να περιορίζει την επέμβαση του στην ατομικότητα του. Ούτε έγγραψε κανείς πως η εγκληματικότητα και η αρπακτικότητα θα μειωθούν, όταν η ανάγκη για ποιοτικότερη κοινωνική ζωή (και όχι υπερκοινωνικοποίηση), είναι μεγαλύτερη από την ανάγκη του πλούτου ή του εκφυλισμού.

Έτσι, οι Χριστιανοί δεν έκαναν ποτέ την υπέρβαση που πέτυχαν οι Έλληνες και οι Κινέζοι. Δεν δημιουργήθηκε κοινωνία ποιοτικών σχέσεων, αλλά γραφειοκρατικού καθορισμού.  

Οι νόμοι είναι ακριβώς όπως ο Γιαχβέ: απαιτεί απόλυτη υποταγή, επιβραβεύει όποιους σκύβουν το κεφάλι και τιμωρεί με ακραίο θάνατο όποιον παραβιάζει το ‘θεϊκό’ νόμο. 

Αυτή η βάρβαρη νοοτροπία, χρειάστηκε αιώνες ολόκληρους για να περιοριστεί. Με την πτώση του χριστιανισμού, έχει μείνει μόνο η έννοια του ‘δικαιώματος’. Όλα πλέον είναι ‘δικαιώματα’. Ακόμα και το κράτος είναι νομικό κατασκεύασμα στο σύστημα αυτό. Υποτίθεται, ότι η Ελλάδα ιδρύθηκε όταν αναγνωρίστηκε νομικά από τις Μεγάλες Δυνάμεις.

Ελληνικός Νόμος

Για να παρουσιαστεί συνοπτικά το πως ερμήνευε ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός τη λέξη νόμος, αξίζει να αναφερθεί η ερμηνεία του Guthrie (2014, IV σ80) που είναι άριστη:

Νόμος γιᾶ τοὺς ἀνθρώπους τῆς κλασικῆς ἐποχὴς εἴναι κάτι ποὺ νομίζεται, που πιστεύεται, ποὐ θεωρεῖται σωστὸ στὴν πράξη. Αρχικά, κάτι που νέμεται, ποὺ διανέμεται, ἀπονέμεται ἢ χορηγεῖται…προϋποθέτει ἔνα ὐποκείμενο ποὺ ἐνεργεῖ - κάποιον ποὺ πιστεύει, ποὺ ἐφαρμόζει αὐτὸ τὸ πράγμα στὴν πράξη, ποὺ ἀπονέμει - ἔναν νοῦ ἀπὸ τὸν ὀποὶο ἐκπηγάζει ὀ νόμος. Γἰαυτὸν τὀ λὀγο ἢταν φυσικὸ διαφορετικοὶ λαοὶ νὰ ἔχουν διαφορετικούς νόμους, ἀλλὰ ὄσον καιρὸ ἠ θρησκεία παρέμενε οὐσιαστικὴ δύναμη, ὀ νοῦς ποὺ ἐπινοεῖ τοὺς νόμους μποροῦσε νὰ εἴναι τοῦ θεοῦ, καὶ ἐπομένως ἢταν δυνατὸ νὰ ὐπάρχουν νόμοι ποὺ ἴσχυαν γιὰ ὄλους τοὺς ἀνθρώπους.   

Φυσικά, υπήρξαν κάποιοι νομοθέτες που στην ίδρυση ή στην μετατροπή μιας πόλης επικαλέστηκαν τους θεούς, όπως ο Λυκούργος και ο Νουμάς. Μετά όμως, η θρησκεία εξαφανίστηκε από την επιρροή των νόμων και πέρασε, συνειδησιακά, υπό την κυριαρχία των πολιτών. Ούτως ή άλλως, η ελληνική θρησκεία δεν είναι δογματική, οπότε αρκετά γρήγορα η επιρροή της στους νόμους άρχισε να μειώνεται. 

Σε αντίθεση με τη βαρβαρότητα των σημερινών θρησκειών και το δογματισμό του νόμου, οι Έλληνες παραδεχόντουσαν ότι οι ίδιοι φτιάχνουν τους νόμους και τους σέβονται ακριβώς για αυτόν το λόγο.  Αυτό ενθουσίασε και τον Καστοριάδη (2010) όταν έγραφε περί αυτονομίας. 

Η ζωή δεν οργανώνεται επειδή το είπε ένας ανύπαρκτος θεός, αλλά επειδή έτσι αποφασίστηκε από τους πολίτες. Είναι μια κοινή συμφωνία ως προς το σωστό και το λάθος. Όσο νομίζεται ως σωστή, τόσο διατηρείται. 

Η τήρηση των νόμων, δηλαδή των νομιζόμενων κανόνων, δεν αποσκοπούσε στο ατομικό όφελος, αλλά στο κοινωνικό.

Πολλές αναφορές έχουν γίνει για την ουσία του νόμου, στα έργα του Αριστοτέλη και του Πλάτωνα. Οπότε, ας εξεταστεί η οπτική του νόμου της αντίθετης πλευράς, των σοφιστών.

Καλλικλής

Ο σοφιστής Καλλικλής (μέγιστη επιρροή του Νίτσε), θεωρούσε ότι ο νόμος, δημιουργείται και διατηρείται από τους κατώτερους. Για να περιορίσουν τους ανώτερους άνδρες, τους ισχυρότερους και πολύ πιο εξυπνότερους (τον ‘υπεράνθρωπο’ του Νίτσε), ο βρωμερός όχλος θεσπίζει νόμους που τους παρουσιάζει ως ηθικούς:

Το αποκορύφωμα της δικαιοσύνης είναι μια κατάκτηση που κερδήθηκε με τη βία. Γιαυτό οι νέοι καταλήγουν να είναι άθρησκοι, σαν να μην υπήρχαν θεοί όπως αυτοί που ο νόμος μας επιβάλλει να πιστεύουμε. Σε αυτό επίσης οφείλονται οι εμφύλιοι διχασμοί, καθώς οι άνθρωποι αισθάνονται έλξη προς τη σωστή ζωή σύμφωνα με τη φύση, που απλά σημαίνει να κυριαρχεί κάποιος πάνω στους συνανθρώπους του και να αρνείται να υπηρετεί άλλους, όπως απαιτούν ο νόμος και το έθιμο (Πλάτων. Γοργ.890α).

Σύμφωνα με τον Καλλικλή, αυτό που ονομάζουν πολλοί ευτυχία, συνήθως αποκτάται μόνο μέσω της αδικίας (Πλάτ.470α). Αν κάποιος παρανομεί και παρόλαυτα μπορεί να γλιτώσει τις ποινές, τότε είναι ευτυχισμένος. 

Για τον Καλλικλή, ο νόμος είναι ενάντια στη φύση.  Η φύση ορίζει ο ισχυρός να επιβάλλεται επί του ανίσχυρου και οι νόμοι είναι μια απόπειρα να περιοριστεί το μεγαλείο της φύσης. Άρα η δικαιοσύνη της φύσης είναι η μοναδική. Αυτή ορίζει ο ανώτερος να έχει περισσότερη εξουσία  και να επιβάλλεται επί των υπολοίπων, εάν το επιθυμεί φυσικά. 

Για τον Καλλικλή, όλοι οι νόμοι είναι αφύσικοι διότι περιορίζουν τη φυσική πραγματικότητα.

Ο Καλλικλής, πιστεύει ότι ο όχλος εκπαιδεύει τα παιδιά με βάση τους νόμους που προωθεί. 

Τα μαθαίνει δηλαδή να πιστεύουν στην ισότητα, ακριβώς για να μην ξεχωρίσουν ως άνθρωποι. Έτσι, ο Καλλικλής δεν στηρίζει ούτε τους δημοκράτες, ούτε τους απλούς μονάρχες, αλλά αυτούς που είναι βάναυσα τύραννοι.

Δηλαδή, για τον Καλλικλή, ένας ηγέτης τύπου Ερντογάν, είναι πρότυπο. Αδικεί ανοιχτά, απειλεί, τιμωρεί τους εχθρούς και καταφέρνει να μην τον περιορίζουν οι νόμοι. Είναι ο ίδιος νόμος. Κερδίζει από παντού. 

Ο Καλλικλής, μεγάλος άνδρας, εκφράζει την πραγματικότητα όπως είναι. Όσοι διαφωνούν, για τον Καλλικλή, είναι μαλθακές υπάρξεις. 

Πράγματι, ο Καλλικλής είναι πολύ επίκαιρος. Όποιος βλάπτει και απειλεί ανοιχτά τους άλλους, επιβάλλεται. Στην πολιτική, ο Ερντογάν που αναφέρθηκε είναι το καλύτερο παράδειγμα.  

Τα αντίθετα άτομα, αυτοί που προσπαθούν να περιορίσουν το μεγαλείο του ανώτερου, σήμερα εντοπίζονται σε φλυαρίες περί αριστεράς, φιλελευθερισμού, σοσιαλισμού, και άλλων τέτοιων ανοησιών. Το μόνο που θέλουν, είναι να μειώσουν ότι ξεχωρίζει. Για τον Καλλικλή, είναι άνθρωποι χωρίς ρώμη, με αδύναμο σώμα.

Η ισχύς θα επιβληθεί ανεξαρτήτως των νόμων, των νομιζομένων κανόνων δηλαδή, διότι είναι η ίδια η φύση.

Αντιφών

Ο σοφιστής Αντιφών είναι λίγο πιο εγκρατής από τον Καλλικλή. Δεν έχει το σθένος του, αλλά ίσως ξέρει να ελίσσεται καλύτερα. 

Για τον Αντιφώντα, δικαιοσύνη είναι η προσαρμογή στους νόμους, στα νομιζόμενα δηλαδή, που δημιούργησαν κάποιοι άλλοι. 

Άρα, δεν υπάρχει καμία ηθική υποχρέωση να τους τηρεί κάποιος και είναι καλύτερο να τους παραβιάζει (Guthrie, 2014, 5, σ186). Γιατί να υπακούει κανείς στα προστάγματα κάποιου τρίτου; Αυτό πρέπει να γίνεται όταν δεν υπάρχει κάποιος παρόν ώστε να μην υπάρξει καταγγελία ή μάρτυρας. 

Επειδή ο νόμος είναι τεχνιτός, στερείται ουσίας και δεν πρέπει να τον σέβεται κανείς. 

Όμως, η φύση είναι ο πραγματικός νόμος, διότι είναι αναγκαιότητα. Για τον Αντιφώντα, η παραβίαση των νόμων δεν έχει κανένα αρνητικό αποτέλεσμα όταν δε γίνεται αντιληπτή, αλλά όποιος παραβιάζει τη φύση τότε θα έχει συνέπειες. 

Παράδειγμα: εάν κάποιος αγοράσει παράνομα ναρκωτικά όπως κοκαΐνη και δε γίνει αντιληπτός, δεν θα πάθει τίποτα, αφού δεν θα μαθευτεί. Όμως, η υπερβολική χρήση της κοκαϊνης είναι ενάντια στη φύση, οπότε θα υπάρξουν τραγικές συνέπειες. 

Τέλος, ο Αντιφών πιστεύει ότι οι νόμοι είναι ενάντια στη φύση. Στοχεύουν να ορίσουν τι βλέπει, ακούει, λέει, επιθυμεί ή κάνει κάποιος (Guthrie, 2014, 4. σ143) και δεν χρειάζεται να τους υπολογίζει ο σοφός άνθρωπος.

Πρωταγόρας

Ο Πρωταγόρας (μαζί με τον Γοργία), είναι ίσως ο πιο γνωστός σοφιστής που ταπείνωσε την κοροϊδία των νόμων. Σύμφωνα με αυτόν, ο άνθρωπος είναι το μέτρο όλων των πραγμάτων. Όταν δηλαδή κάποιος ερμηνεύει μια κατάσταση, π.χ. ένα έθιμο, μπορεί να το δει θετικά, άλλος αρνητικά (Guthrie, 2014, 7, σ215 και Αριστοτέλης ΜΤΦ 1062b13). 

Ο Πρωταγόρας διδάσκει την υποκειμενικότητα. Έτσι, είναι δεδομένο ότι θα υπάρχουν διαφορετικοί νόμοι και έθιμα. Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος, αλλά η ερμηνεία περί σωστού και λάθους.  Άρα, δεν έχει καμία αντικειμενική εγκυρότητα οποιοσδήποτε νόμος. 

Αντισθένης

Ο Αντισθένης είναι από τους πιο γνωστούς μαθητές του Σωκράτη. Σύμφωνα με τον Αντισθένη, ο σοφός συμπεριφέρεται με βάση το νόμο της φύσεως, όχι της πολιτείας (Guthrie, 2014, 4. σ153). 

Σε αντίθεση λοιπόν με το δάσκαλο του, ο Αντισθένης περιφρονεί τη νομιζόμενη ηθική των νομικίσκων και ακολουθεί το μεγαλείο της φύσεως. 

Θρασύμαχος

Σύμφωνα με τον Θρασύμαχο, όλα τα κόμματα (και με την σημερινή και με της εποχής του έννοια, βοιωτίζοντες, μακεδονίζοντες κ.α.), είναι ίδια. Ενδιαφέρονται για τη δύναμη και το προσωπικό όφελος. Παρουσιάζονται ως αντίθετα αλλά η ουσία είναι ακριβώς η ίδια. Ο Θρασύμαχος, πιστεύει ότι όσοι διοικούν το κάνουν για το προσωπικό τους συμφέρον, όχι για το κοινό. 

Πιστεύει, ότι αν κάποιος ακολουθεί τους νόμους, δε θα αποκτήσει δύναμη ποτέ. ‘Δίκαιος’ φυσικά, ορίζεται όποιος υπακούει στους νόμους που όρισαν οι ίδιοι. Αν όμως κάποιος καταφέρει να ‘αδικήσει’ και να αποκτήσει δύναμη, τότε μπορεί να γίνει και άρχων και νομοθέτης, με αποτέλεσμα να τον κολακεύουν οι περισσότεροι.

Έτσι, ο Θρασύμαχος πιστεύει ότι η δικαιοσύνη δεν ωφελεί. Αν κάποιος την ακολουθεί, ίσως έχει καλό χαρακτήρα, αλλά είναι αφελής και ανώριμος (Πλάτων, Πολιτεία, 348c).

Αυτά πιστεύει ο σπουδαίος Θρασύμαχος (Guthrie, 2014, 12.6, σ357-8).

Ηθική

Σύμφωνα με τους σοφιστές, η εξουσία χρησιμοποιεί την ηθική επίκληση στους νόμους, για να ελέγχει τις μάζες. Είναι ένας κώδικας για κακομοίρηδες και αφελείς. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχει ηθική. Είναι άλλο ερώτημα ούτως ή άλλως. 

Όπως γράφει ο Αριστοτέλης, όταν το πολίτευμα αποσκοπεί στο ατομικό όφελος, τότε διαφθείρεται και γίνεται παρεκβατικό και άκυρο. Ο τύραννος αποσκοπεί στο δικό του όφελος, οι ολιγάρχες στο δικό τους και οι δημοκράτες, δηλαδή ο ανεξέλεγκτος όχλος, στο δικό του. Αυτά τα τρία παρεκβατικά πολιτεύματα, εκμεταλλεύονται τους υπόλοιπους έτσι ώστε να ικανοποιήσουν το ατομικό τους όφελος, τίποτε άλλο. Φυσικά, επειδή είναι ύπουλοι, το παρουσιάζουν ως κοινό.      

Ο Πρωθυπουργός, μίλησε κατά της βίας για τα επεισόδια στη Νέα Σμύρνη. Όμως, τα ΜΑΤ στη Λέσβο επιβάλλουν πόλεις λαθρομεταναστών ενάντια στη θέληση του λαού, τους σπάνε τα φανάρια και τους αποκαλούν ‘τουρκόσπορους’. Εκεί η βία δεν καταδικάζεται, διότι ωφελεί το συμφέρον της τυραννικής ολιγαρχίας.     

Στην υγειά των κορόιδων

Ο ίδιος, πιστεύει στην ‘ελεύθερη αγορά’ και στο ‘νεοφιλελευθερισμό’, αλλά από την εποχή της Τουρκοκρατίας, δύσκολα να έχουν υπάρξει πιο βάναυσα μέτρα εναντίον του Ελληνικού λαού. 

Την υπακοή στα μέτρα για την επιδημία του κορωνοϊού, την παρουσιάζουν ως ηθική υποχρέωση, δείγμα ανθρωπισμού και καλής συμπεριφοράς, ενώ οι ίδιοι κάνουν τα αντίθετα.  

Η πλειοψηφία των αριστερών βουλευτών, είναι πάμπλουτοι και έχουν μεγάλες περιουσίες. Αυτό δεν τους εμποδίσει να μιλάνε υπέρ του Μαρξισμού, που είναι κατά της ατομικής ιδιοκτησίας. Όλο και κάποιος ηλίθιος θα παραπλανηθεί και θα ψηφίσει.

Επίσης, η επίκληση στο (ανύπαρκτο) Διεθνές Δίκαιο που επικαλείται η σημερινή τυραννία, αφορά αποκλειστικά και μόνο το ατομικό όφελος. 

Από τη στιγμή που δεν κατοικούν στα νησιά, στον Έβρο ή στη Μακεδονία, δεν υπάρχει πρόβλημα. Βέβαια, είναι ολοφάνερο πως όποιος παραβιάζει το ανύπαρκτο Διεθνές Δίκαιο, ωφελείται. 

Το Ισραήλ, το Πακιστάν και η Ινδία, δεν έπαθαν απολύτως τίποτα όταν απέκτησαν πυρηνικά ‘παράνομα’. Η Βόρεια Κορέα, είναι πλέον υπολογίσιμη, επειδή μπορεί να βλάψει τους εχθρούς της (ειδικά τους Ιάπωνες που την είχαν καταστρέψει).

Ακριβώς επειδή παραβίασε τους νόμους που κατασκεύασαν άλλες χώρες για το συμφέρον τους, έκλεισε σπουδαίες εμπορικές συμφωνίες και την παίρνουν στα σοβαρά, όλοι οι εχθροί της. 

Εκτός πολιτικής, έρευνες στο χώρο της εργασιακής ψυχολογίας, δείχνουν ότι άνθρωποι που είναι ψυχοπαθείς, συνήθως κατέχουν υψηλές και σπουδαίες θέσεις. 

Η έρευνα του Dutton (2013), δείχνει ότι οι ψυχοπαθείς, βρίσκονται στις εξής θέσεις: διευθύνοντες σύμβουλοι, δικηγόροι, παρουσιαστές εκπομπών, πωλήσεις, χειρούργοι, δημοσιογράφοι, αστυνομικοί και κληρικοί. Αρκετές φορές κέρδισαν τη θέση τους όχι μόνο στο ταλέντο, αλλά στην εκμετάλλευση των υπολοίπων. Έτσι εξηγείται και η διεφθαρμένη συμπεριφορά σε αυτές τις θέσεις. Φακελάκια από γιατρούς, παιδεραστία από κληρικούς, ξέπλυμα χρήματος από δικηγόρους, διανομή ναρκωτικών από αστυνομικούς κ.α.

Αυτό δε σημαίνει πως συμπεριφέρονται όλοι έτσι. Η ουσία, είναι ότι χρησιμοποιούν την ηθική, ακριβώς για να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των θυμάτων τους.

Συμπέρασμα

Αυτό που δεν έχει προβλέψει η τυραννία των τριακοσίων, έχει αναλυθεί από τον Σπένγκλερ (2004).

Κάθε πράξη ασέβειας απέναντι στο πολίτευμα από τους ίδιους, μειώνει όλο και περισσότερο το κύρος και την νομιμοποίηση, όχι απλώς των κομμάτων, αλλά του πολιτεύματος. Οι πολιτικές αποφάσεις δεν λαμβάνονται από ειδικούς, ούτε από ψυχολόγους που μπορούν να προβλέψουν (μέχρι ενός σημείου), την επίδραση που θα έχει μια απόφαση ή μια ομιλία, στη συμπεριφορά του πλήθους.

Έτσι, επικοινωνιολόγοι και διαφημιστές, αναλαμβάνουν την προώθηση, πουλώντας έναν Πρωθυπουργό ή υποψήφιο πολιτικό, με τις ίδιες τεχνικές που προωθούν και ένα πακέτο προφυλακτικών. 

Δημιουργούν ένα γελοίο πρόγραμμα που εμπεριέχει όλες τις αντιθέσεις και τα συμφέροντα κάθε ομάδας, ώστε να ψηφίσουν το κόμμα: πατριώτες, λαθρομετανάστες, λοάτκι, φεμινίστριες, αγρότες, εργαζόμενοι στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, άνεργοι, αριστεροί, δεξιοί, ότι υπάρχει, έτσι ώστε να πάρουν μια ψήφο.

Σαν λερναία ύδρα ξεπηδούν νέα προβλήματα, διότι στοχεύουν στη λύση βραχυπρόθεσμων, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται νέα μακροπρόθεσμα και τα ήδη υπάρχοντα να είναι σε ανεξέλεγκτο σημείο, όπως το λαθρομεταναστευτικό, το οικονομικό, το δημογραφικό. η παιδεία και πόσα άλλα.

Ήδη μια πρόσφατη έρευνα στην Ελλάδα επιβεβαιώνει τον Σπένγκλερ: έδειξε ότι: 38% των νέων πιστεύουν πως η πολύ δημοκρατία, είναι τελικά βλαβερή. Το 66% των Ελλήνων βλέπει θετικά το μη δημοκρατικό καθεστώς της Κίνας, αλλά και αυτό της Ρωσίας. 86% θέλουν αλλαγή στο σύστημα. Μάλιστα, η έρευνα δείχνει ότι το 13% των Ελλήνων, θεωρεί τη δημοκρατία ξεπερασμένη (4). 

Εάν αυτό συνδυαστεί με τη ραγδαία άνοδο της Κίνας, που κατάφερε μέσα σε σαράντα χρόνια να ξεπεράσει όλες τις άλλες χώρες, χωρίς δημοκρατία, ανθρώπινα δικαιώματα και νομικισμό, η πτώση φαίνεται μοιραία. Όπως διαδόθηκε η ‘δημοκρατία’ λόγω της ανόδου της Δύσης, έτσι θα μειωθεί σταδιακά με την πτώση της.

Έχουν δίκιο οι σοφιστές: ήδη η φύση καταπίνει το νομικισμό και τους νομικίσκους.

Αριστοτέλης. Πολιτικά.

Αριστοτέλης. Μετά τα Φυσικά.

Condorelli, O., & Domingo, R. (2021). Law and the Christian tradition in Italy: The legacy of the great jurists. London etc.: Routledge.

Dutton, K. (2013). The wisdom of psychopaths: What saints, spies, and serial killers can teach us about success. New York: Scientific American / Farrar, Straus and Giroux.

Doe, N. (2012). Law and religion in Europe: A comparative introduction. Oxford, England: Oxford University Press.

Edge, P. W. (2018). Religion and Law: An introduction. Routledge.

Ferrari, S. (2017). Routledge handbook of law and religion. London: Routledge.

Guthrie, W.K.C. (2014). Οι Σοφιστές. Αθήνα: ΜΙΕΤ

Hobbes, T. (2008). Leviathan. Oxford: OUP

Καστοριάδης, Κ. (2010). Η Φαντασιακή Θέσμιση της Κοινωνίας. Αθήνα: Κέδρος.

Knights, S., & Arden, M. (2021). Law, rights, and religion. Oxford, United Kingdom: Oxford University Press.

Sandberg, R. (2014). Religion, law and society. Cambridge, United Kingdom: CUP.

Πλάτων. Γοργίας

Πλάτων. Πολιτεία

1) https://www.kathimerini.gr/politics/1052919/kyr-mitsotakis-o-nomos-se-ayti-ti-chora-tha-efarmozetai-gia-oloys/

2) https://www.cnn.gr/politiki/story/228300/kke-protasi-nomoy-gia-anakoyfisi-apo-xrei-kai-tropologia-gia-epixeiriseis-sto-keratsini

3) https://www.bbc.com/news/world-europe-20523950

4) https://www.estianews.gr/kentriko-thema/sok-to-38-tois-ekato-ton-ellinon-theorei-oti-i-polli-dimokratia-vlaptei-tin-chora/