Υπάρχουν δύο ειδών ‘πάνκηδες’. Το πρώτο, είναι η τυπική εικόνα κάποιου με
μοϊκάνα, ραφτό ‘the exploited’, ίσως μια discharge μπλούζα, με ‘σταράκια’
παπούτσια ή Martins αρβύλες.
Συνήθως, συχνάζουν σε καταλήψεις, απολαμβάνοντας διάφορες συναυλίε
Έπειτα, υπάρχει και το άλλο είδος. Είναι οι ‘πάνκηδες’ της πολιτικής, με ή
χωρίς γραβάτα. Είναι ‘πανκ’ η δήλωση:
‘θα βαράμε το νταούλι και αυτές[οι αγορές] θα χορεύουν’ (1). Δείχνει
μια απόλυτη απόρριψη του υπάρχοντως κατεστημένου, και υπονοεί βίαιες ανατροπές.
Παρόλαυτα, φαίνεται κάπως αυταπόδεικτο, το ότι από τους
ψηφοφόρους του Τσίπρα και του Βαρουφάκη, ούτε ένας, δεν θα μπορούσε να
απαντήσει αντικειμενικά στο ερώτημα ‘τι
είναι οι αγορές;’. Διότι αλλιώς δεν θα τους ψήφιζαν. Επίσης, πανκ είναι η
μείωση μισθών και συντάξεων, παρόλες τις αντίθετες διακυρήξεις και βεβαιώσεις
(2), η απαράδεκτη εξωτερική πολιτική εις βάρος της Μακεδονίας που κατέστρεψε
την ελληνική ταυτότητα, η παρολίγον έξοδος από το Ευρώ, με κόστος δισσεκατομμυρίων,
και μεταξύ πολλών άλλων παρόμοιων μεταστροφών, που ο αναγνώστης λογικά έχει
κατά νου. Εξίσου πανκ, είναι η μη απόδοση ευθυνών για τις πρόσφατες πυρκαγιές, η
μόνο μία παραίτηση (και αυτή με το ζόρι), έστω για το θεαθήναι. Επιπροσθέτως,
πανκ είναι η πολύ καλή αμοιβή όλων των υπευθύνων για τις πυρκαγιές, ενώ
απέτυχαν ολοκληρωτικά (προφανώς τουλάχιστον 80 νεκροί άνθρωποι είναι ολοκληρωτική
αποτυχία). Πιο αναλυτικά: οι υπεύθυνοι για την καθυστέρηση της
πυροσβεστικής, πληρώθηκαν για τις «υπηρεσίες» τους εκείνη την ημέρα, όπως
επίσης, συνεχίζονται να πληρώνονται, από τους φορολογουμένους, δηλαδή, και από
τους νεκρούς και τους συγγενείς τους. Punks not dead λοιπόν.
Είναι ασσύληπτο το γεγονός πως, Υπουργός της κυβερνήσεως, απευθύνθηκε σε
πολίτη (που είχε καεί το σπίτι του), με τα λόγια: ‘αυτά τα λες μόνο εσύ και ο Πορτοσάλτε’ (3). Προφανώς ο γραφών, δεν είναι σε θέση να αποδείξει, ή να καταρρίψει
την δήλωση του Υπουργού περί των
‘βατραχιών’ και για τον ρόλο του ΕΣ. Όμως, η ευγένεια, που
υποτίθεται είναι θεμέλιο στην πολιτική, πρέπει να τηρείται ακόμα παραπάνω, όταν
κάποιος απευθύνεται σε άνθρωπο που έζησε την φρίκη.
Μέσα σε διάστημα μικρότερο του ενός έτους, υπάρχουν τουλάχιστον 100 νεκροί
από δύο τεράστιες καταστροφές. Όσοι σχολιάζουν την παραίτηση με βάση την τιμή,
το φιλότιμο, την ηθική κ.α., χάνουν τον χρόνο τους. Στην πολιτική, μόνο ο φόβος της ποινής έχει αποτελέσματα. Οι
προηγούμενες έννοιες είναι αρκετά αναπτυγμένες, αφηρημένες, και υποκύπτουν
εύκολα στην λογικοποίηση του ενστίκτου. Εξάλλου, εάν κάποιος περιμένει στα
σοβαρά, ‘ηθική’ συμπεριφορά από την
κυβέρνηση, τότε έχει πολύ υψηλές προσδοκίες.
Στην ανύπαρκτη πλέον Σοβιετκή Ένωση, δηλαδή στο
καθεστώς που θαυμάζει η κυβέρνηση, οι υπεύθυνοι θα είχαν ήδη τιμωρηθεί. Το ίδιο
και στην ‘κομμουνιστική’ Κίνα. Είναι κάπως αυτονόητο, και πολύ σωστό, ο
αντίστοιχος Τούρκος περιφερειάρχης, δήμαρχος, αρχηγός υπηρεσίας κ.α., να έτρεμε
από τον φόβο του σε περίπτωση τέτοιας αποτυχίας. ‘Ο Ερντογάν, δεν θα μπορούσε
να αφήσει ατιμώρητο τέτοιο γεγονός με υπερβολικά αρνητικό αντίκτυπο στην διεθνή
εικόνα της χώρας, και την ψήφο των πολιτών.
Συχνά ακούγεται δια στόματος Πρωθυπουργού, και Προέδρου της Δημοκρατίας, η
φράση: ‘Η Ελλάδα είναι κράτος δικαίου’. Η απάντηση
είναι: ‘ας γελάσουμε’. Τουλάχιστον εμείς, οι ζωντανοί. Όμως, υπάρχουν τουλάχιστον 80 νεκροί,
και οι νεκροί δεν γελάνε.
Worley, M. (2017). No Future: Punk,
Politics and British Youth Culture, 1976-1984. Cambridge: Cambridge
University Press
1) https://www.youtube.com/watch?v=RfpAcIAKzLo
